13 Beaverton, OR

De afgelopen dagen was ik in Beaverton, vlakbij Portland, in het noordwesten van Oregon. Ik logeerde bij Anna en haar moeder. Ik heb Anna 10 jaar geleden in Frankrijk op de bruiloft van mijn Chinese vriendin en haar Franse man ontmoet. Zo leuk om elkaar na al die jaren weer te zien! We hebben een paar leuke, maar heel volle dagen gehad. Veel gelachen en veel gezien. Zij heeft alles gereden, wat voor mij wel even lekker was. Helaas kan ik die kilometers niet meetellen bij mijn eigen totaal. Maar ik zit al ruim over de 5.000 zelf gereden kilometers!

DONDERDAG

Het was echt lastig om Dayville te verlaten. Ik had daar echt een heel fijn plekje. Ik heb nog lekker buiten mijn ontbijt zitten eten en een tijdje zitten lezen. Daarna ging ik toch echt op pad. Het landschap was steeds zo verschillend, ik heb genoten! De ene keer reed ik door een kloof en de andere keer door een glooiend landschap. Soms was er een kloof, waarbij ik kon zien dat boven me op de vlakten graan groeide. De boerderij was dan wel weer in de kloof. En op sommige vlakten stonden heel veel windmolens. In de verte zag ik meerdere bergen met sneeuw. Ik had mijn vader al gevraagd of hij kon opzoeken welke bergen het waren. We dachten van eentje dat het Mount Hood was. Op een gegeven moment was er naast de weg een uitzichtpunt, met een ‘mountain identifier’, dus daarna wist ik waar ik naar keek, haha. De berg die ik eerder zag, was inderdaad Mount Hood. In het dorpje Wasco was ik van plan om te lunchen. Nu doe ik dat meestal buiten, als picknick, met wat ik zelf bij me heb, maar nu vlogen er enge wespen rond mijn auto. In Wasco zag ik The Dirty Cowgirl Saloon. Het leek een beetje oud en groezelig, maar toen ik binnen kwam, was het echt gezellig! Ik heb lekker een cheeseburger met patat gegeten, en ondertussen eindelijk het tweede boek uitgelezen.

Na een paar uur door het binnenland van Oregon te hebben gereden, kwam ik in het noorden weer bij de Interstate 84. Die snelweg slingert daar naast de Columbia River. Die is enorm wijd, en aan beide kanten is het een beetje vlak en dan zijn er weer hoge bergen. Je rijdt dus eigenlijk door een immense kloof. Aan de overkant is de staat Washington. Ik heb een paar keer bij een uitzichtpunt gestopt. En ik heb een stukje over de Old Highway 30 gereden, dat was de ‘snelweg’ voordat de Interstate werd aangelegd. Langs deze highway waren verschillende watervallen. De meest bekende is de Multnomah Falls. Ik kon gelukkig een parkeerplek vinden. Hij was inderdaad mooi, vooral heel hoog. Maar er waren zo ontzettend veel mensen! En er was natuurlijk een winkel en een restaurant en een informatiecentrum. Ik heb alleen gebruik gemaakt van de toiletten. En ik heb een softijsje gekocht, want dat deed blijkbaar iedereen daar. Ondertussen was foto’s gemaakt, met een smeltend ijsje in mijn handen. Het was een leuke stop, maar daarna tijd om verder te gaan.

Het laatste stuk van mijn reis ging laaaaangzaaaaam. Ik kwam in Portland in de file terecht. Ik had dat kunnen weten natuurlijk, zo tussen 17 en 18 uur. Ik kwam om half 7 aan bij Anna en haar moeder, waar ik zo aan kon schuiven voor lekkere wraps. We hebben nog veel zitten kletsen en ik ging veel te laat (23 uur) naar bed. Ik had al meer dan een uur zitten gapen.

VRIJDAG

Ik had een onrustige nacht. Dat heb ik altijd op een nieuwe plek, en al helemaal als er andere mensen in huis zijn. Anna en haar moeder hebben wel heel fijn een eigen slaapkamer voor mij, met zelfs een eigen badkamer! Ik kon dus mooi even mijn spulletjes uitpakken.

Het was in Beaverton stralend mooi weer, meer dan 25 graden, maar Anna adviseerde me om toch een trui mee te nemen. Voor de zekerheid nam ik ook een lange broek mee. We namen heel optimistisch handdoeken mee, want we gingen naar het strand. Maar… dat strand lag aan de andere kant van een bergketen en daar was het… KOUD (12 graden)! Er was zo nu en dan zelfs een hele dikke mist. We hebben er veel lol om gehad. Toch was het een hele leuke dag. We hebben even in Newport gelopen en hebben daarna in Lincoln Beach bij Mo’s gegeten. Ik had lekkere pasta met nog lekkerdere garnalen op een stokje. Dit restaurant lag aan het strand. We dachten dat we de hele tijd naar otters in zee keken, maar ik vond ze al wat groot. Toen we over het strand liepen, kwamen we erachter dat het zeehonden waren! En aan de overkant, op het schiereiland, lagen er heel veel op het strandje. Zo leuk om te zien! We hebben met onze voeten in het water gelopen, maar het was echt heel heel koud. De Pacific is blijkbaar het hele jaar koud. We zijn daarna verder naar het noorden gereden en hebben bij Cape Meares de kleine vuurtoren en de Octopus Tree (Google zelf maar ff) bekeken. Ook hebben we daar gepicknickt met allerlei gezonde en minder gezonde snacks. Het was inmiddels al 7 uur ’s avonds geweest. Daarna gingen we terug naar huis, waren we om half 10 aan kwamen. Ik was echt heel moe, ondanks dat ik niet zelf gereden heb. Dus ik ben gelijk naar bed gegaan.

ZATERDAG

Ik had al iets beter geslapen dan de nacht ervoor. Kon ook niet anders, omdat ik zo moe was. Ik mocht mijn kleren hier wassen, dus dat heb ik eerst gedaan. Anna en ik hebben vandaag wat highlights van Portland bekeken. Eerst naar de Pittock Mansion, een mooi groot huis, met een hele mooie tuin. We zijn niet in het huis geweest, maar hebben wel vanuit de tuin uitzicht gehad op downtown Portland. In Portland zelf zijn we naar Powell’s geweest, een hele grote boekenwinkel met nieuwe en tweedehands boeken. Ik heb mezelf tegengehouden om iets te kopen, mijn koffer zit al vol genoeg. Anna heeft wel een mooie roman gevonden. Daarna hebben we door de Saturday Market gelopen, langs de rivier de Willamette (een naam die je op een onmogelijke manier uitspreekt). Op de markt werden heel veel mooie dingen aangeboden van glas en hout, mooie foto’s en zelfgemaakte juwelen. We hebben niets gekocht, maar het was wel leuk om het sfeertje te proeven. We hebben bij een kraampje een bord vol Indiase curry gekocht. We wisten dat het veel zou zijn, dus we vroegen om een extra bord en vork. Zo konden we het mooi delen. Daarna hebben we nog een ‘elephant ear’ gehad, ook eentje samen gedeeld. Het is een flap gefrituurd deeg met kaneelsuiker erop. Het doet een beetje aan churros denken, maar dan groot en plat, als het oor van een olifant dus.

We zouden nog naar een rozentuin, maar mijn voeten protesteerden en ik werd heel erg moe. Daarom hebben we bij Sonic een soort limonade van aardbeien en limoen gehaald. En daarna zijn we naar een plek met allemaal foodtrucks gereden. We liepen eerst een rondje langs alle trucks. We besloten om Griekse gyros te eten. Het leuke aan dat terrein is, dat iedereen per persoon een truck kan kiezen en daar eten kan bestellen. Daarna kun je in het midden op een van de vele picknickbanken het opeten. Gelukkig waren er voldoende parasols, want het was echt wel 28 graden vandaag.

Vandaag waren we om 18 uur alweer thuis. Dat vond ik wel prettig. Ik had ook echt even tijd voor mezelf nodig. Ik heb op mijn kamer de foto’s van de afgelopen dagen op Facebook gezet en mijn schoongewassen kleren opgevouwen en in de kledingzakken gedaan. Nu zit ik wel bij Anna en haar moeder in de woonkamer. Op Prime is ‘Remington Steele’ te streamen, een Amerikaanse detectiveserie uit de jaren ‘80 met Stephanie Zimbalist en een hele jonge (en hilarische) Pierce Brosnan. Ik ga het niet zo laat maken. Morgen ga ik naar Seattle en dat is weer bijna 4 uur rijden. Helaas is dat al het eindstation van deze reis. Nog 4 nachten daar en dan naar huis, snif. Ik merkte vandaag in Portland dat ik echt niet van grote steden houd. Dus of ik daadwerkelijk naar downtown Seattle ga… grote kans dat dat niet gaat gebeuren, of hoogstens 1 dag. Ik heb al gekeken naar parken en stranden in de buurt, dus wellicht dat ik dat ga doen.