08 Yellowstone, WY

Beren eten gras.

Dan weten jullie dat vast. Ik kom er nog op terug, maar dit was de grootste ontdekking tot nu toe.

Ik zit nu in mijn kamer in The Guesthouse in Hiawatha’s Camp aan de Mol Heron Creek Road, 10 mijl vanaf Gardiner. Ik schrijf dit zo specifiek, omdat de geïnteresseerden het dan op Google Maps kunnen vinden. De weg hiernaartoe is semi-verhard, wat betekent dat het een blubberbende is nu met al die regen en echt maar net begaanbaar met mijn auto (geen four-wheel-drive dus). De auto is inmiddels alleen nog op het dak zwart, de rest is bruingele stof en blubber. Ben ook elke keer bang dat ik weer een lekke band krijg, met al die verrekte steentjes. Dus ik doe rustig aan op dat slingerweggetje, ook omdat het eenbaans is (leuk met tegenliggers!). De guesthouse is meer een soort wildwestengebouwtje, met 4 slaapkamers (elk eigen douche en wc) en een keukentje. Op het terrein staat ook nog een blokhut, waar nu een gezin in zit. In de andere kamers in mijn gebouw wisselen de gasten. Ik ben blij dat er nog andere mensen zijn, anders was het wel erg eenzaam. Dat was het sowieso, want de eerste 2 dagen hier was er geen wifi. En ook geen 4G en ook geen telefoonbereik. En dat is er ook amper in de buurt, ik had een beetje wifi gevonden bij de camping achter de berg. Er was een stel gasten uit Florida; hij uit Venezuela en zij uit Peru. Ik stond met ze te kletsen en opeens zag ik wat er op zijn muts stond: FEBO. Ik heb met tranen gelachen. Hij was een keer in Amsterdam geweest en vond de snacks uit de muur ontzettend lekker. En blijkbaar heeft de Febo ook merchandise. Hi-la-risch.

ZONDAG

Zondag is alweer lang, lang geleden. Ik reed van Helena naar hier. Tja, heel veel meer dan dat was het niet. Boodschappen gedaan, geluncht bij Subway, aan de Yellowstone River zitten lezen... dat soort dingen. Prima rit, prima dag. Enige opwinding was er wel toen ik afslag Manhattan/Amsterdam zag, plaatsjes die in de buurt van Holland in Montana liggen.

MAANDAG

Maar maandag jongens, maandag! Wekker op 7 uur en om kwart over 8 stond ik bij de poort van Yellowstone, in de staat Wyoming! De noordelijke ingangsroute slingert verschrikkelijk. Ben er nu ook achter waarom. De oorspronkelijke route, die veel rechter is, ligt in een canyon naast de Gardner River en is vorige jaar bijna weggestroomd. Toen hadden ze in juni op 1 dag net zo veel regen als normaal in een jaar. Dat trokken de rivieren niet en alles stroomde over. Tienduizenden bezoekers moesten geëvacueerd worden, omdat je dus via de normale wegen niet meer weg kon. Ik weet het fijne er niet van, dus google vooral als je meer wil weten.

Yellowstone is wonderbaarlijk! Het is verschrikkelijk toeristisch, maar zo de moeite waard. Achter elke bocht is het landschap, de planten en bomen, de dieren EN het weer anders. Ik heb vlaktes gezien, canyons, watervallen, allerlei soorten bloemen en planten, dieren dus. Maar ook alle soorten weer; hitte, regen, veel regen, dikke mist en best nog wat sneeuw (niet uit de lucht).

Al bij binnenkomst in het park zag ik elanden en pronghorns (gaffelbokken, soort antilopes). Al vrij snel op de weg tussen Mammoth en Tower-Roosevelt werd er gestopt door veel mensen. Dus ook ik parkeer mijn auto wat onhandig (sorry voor de auto die ik blokkeerde) en ging tussen de mensen staan. En ja hoor, op 50 meter ofzo, mijn eerste beer, met jong! Het was een bruine beer. Ik zei voor me uit dat het mijn eerste beer ooit was en toen duwde de man naast mij een verrekijker in mijn hand. ‘Then you need this!’ Zo lief! Een tijdje later zag ik zelf een zwarte beer, waar ik ook een foto van kon maken. Die was vrij dichtbij. Dus ik stond naast mijn auto, met open deur. Bij Tower-Roosevelt heb ik zelf een verrekijker gekocht.

In de Lamar-vallei lopen bizons, honderden en honderden bizons. Het zijn de vrouwtjes met hun kalveren. Ze zien er zo schattig uit! Maar die moeders zijn heel beschermend en je mag natuurlijk niet te dichtbij komen. Ik zie hier kinderen met t-shirts ‘Don’t pet the fluffy cow’, maar ze zien er inderdaad aaibaar uit. Helaas waren die shirts er niet in mijn maat, anders had ik er eentje gekocht, haha. De bizons doen lekker hun eigen ding, wat inhoudt dat ze gras eten en te pas en te onpas de weg oversteken. Ik vond het geweldig! Op de terugweg naar Tower-Roosevelt kwamen er nog 2 coyotes langsrennen. Ze gingen zo snel, dat ik geen foto kon nemen. Ik vermoed dat een paar lawaaierige Harley Davidsons ze de stuipen op het lijf hadden gejaagd. Best sneu.

Daarna weer de bossen in, waar de weg lekker door de bergen slingerde. Ik weet dus inmiddels dat beren gras eten, ook de grote grizzly’s. Daarom kun je ze zien op de graslanden in de bossen. En daarom zullen ze je ook niet zomaar aanvallen. Ze jagen alleen op vis en soms kleine dieren als eekhoorns. Hebben ze heel veel honger, dan pakken ze een (jonge) eland of bizon. Als ze achter een mens aangaan, dan hebben ze jongen of je hebt er om gevraagd. Ik heb er 3 gezien, mensen, 3 grizzly’s en ze zijn groot! Eentje heb ik van redelijk dichtbij gezien, maar er waren allemaal bomen tussen, dus ik kon geen foto maken. Op een gegeven moment zag ik een eland en een grizzly redelijk dicht bij elkaar. Die beer keek naar de eland en de eland naar de beer. Blijkbaar stond het de eland niet aan dat de beer ook gras aan het eten was. Dus de eland neemt een sprint, recht op die beer af. De beer nam de benen, het bos in. De eland keek nog even goed of de beer weg was en ging rustig verder grazen. Het was best ver weg, maar door de verrekijker allemaal goed te volgen. Dat ik die dieren zie, is al bijzonder, maar dat ik zo’n interactie zie, is helemaal geweldig. Ik heb ook mensen gehoord die een grizzly met 2 jongen zag spelen, maar goed, ik heb mijn eigen toffe ervaringen! Zo heb ik kennisgemaakt met een grote marmot, die speciaal voor de foto ging poseren. En verder houd ik enorm van eekhoorns, vooral chipmunks zijn te leuk! Ik vind dat ik wat wild betreft, best een goede score heb:

- 1 bruine beer met jong

- 1 zwarte beer

- 3 grizzly’s

- 2 coyotes

- 10 pronghorns

- 1 marmot

- aantal eekhoorns, meerdere soorten

- 5 elanden (vrouwtjes)

- honderden bizons

Ik heb uiteindelijk de noordelijke rondweg gereden en was om 18 uur weer terug in mijn hut. Dat betekent dat ik 10 uur van huis was; rijden, stoppen, uitstappen, kijken, eventueel wandelen, instappen, rijden, stoppen, eten, instappen, rijden… herhaal 25 keer. Ik was MOE. Heb zelf gekookt, wat gelezen (want geen wifi) en ben naar bed gegaan.

DINSDAG

Dinsdag ging de wekker om half 7 en ik was dus nog iets eerder in het park dan maandag. Dit keer om de vele geisers en bijzondere bronnen te zien. Hier en daar zag ik ook een bizonstier, maar ik was inmiddels al minder onder de indruk van een bizon, haha. Verder heb ik geen wild gezien deze dag. De reden waarom ik vroeg ging, was dat ik wist dat het druk is op het midden van de dag. En die drukte uit zich in volle parkeerplaatsen en files. Ik heb bij Norris een rondje rond de pruttelende en stomende bronnen gelopen. Lekker geurtje hangt er ook, al stinkt het minder dan de hete bronnen die ik op de Azoren meegemaakt heb.

De mooiste bron is natuurlijk de Grand Prismatic Spring, je weet wel, met die regenboogkleuren en diepblauw in het midden. Ik heb in een korte file voor de parkeerplaats gestaan, maar kon wel makkelijk de auto kwijt. Je kunt dan langs en tussen de bronnen doorlopen. Het is er heet, vooral als je een wolk stoom over je heen krijgt. Je mag natuurlijk alleen op de verhoogde paden (niet van hout, maar iets wat niet snel kapot gaat) lopen. Laat je wat vallen op de grond ernaast? Jammer joh, het is te heet en de mineralen en bacteriën zijn te gevaarlijk om het weer op te pakken. Als je langs de Prismatic loopt, zie je er weinig van, ook door de stoom. Maar als je naar een parkeerplaats verderop gaat (gelukkig weer snel plek gevonden), kun je naar een uitzichtpunt lopen. En dat was wel heel tof, hoor! Als je geen Facebook hebt, en ik heb je nog geen foto geappt, app mij dan ff. Ben heel bereid die foto’s te delen. Wat mooi was dat, zeg!

Verder pruttelt en rommelt de aarde in een heel groot gebied, want hier ligt dus de grootste vulkaan ter wereld onder dit park. Volgens mijn vader barst die heel sporadisch (eens per 600.000 jaar) uit, maar als het gebeurt, zijn we allemaal de pineut. Je ziet overal stoom uit de graslanden en de bossen komen. Het hoogtepunt wat geisers betreft, is die van Old Faithful (de Oude Betrouwbare). Daar hebben ze dan ook gelijk een heel dorp omheen gebouwd, met winkels, hotels, restaurants en heel veel parkeerplaatsen. Rond de geiser staan bankjes, zodat er veel mensen kunnen zitten. Want Old Faithful spuwt elke 70 tot 90 minuten water 30 meter de lucht in, daarom is ie dus betrouwbaar. Ik zat gezellig tussen een Indiase vrouw en een vrouw uit Georgia (zuidoost USA). Heb een half uurtje gewacht, net als inmiddels toch zeker 1.000 andere mensen, of nog veel meer, ik kan het moeilijk inschatten. En inderdaad, het was vrij spectaculair. Ik heb er een mooi filmpje van kunnen maken (ook op aanvraag beschikbaar).

Daarna ben ik teruggereden. Het zou 1,5 uur naar Gardiner zijn, maar heb er 2 uur over gedaan. Er stond dus een enorme file bij Prismatic, helaas helaas. Onderweg heb ik nog veel regen over me heen gehad. Zo fijn dat het tot halverwege de middag mooi weer was! Ik ben voorbereid op alle weersoorten met schoenen, lange en korte broeken en jassen (vest en regenjas). Heb alles in de auto liggen, dus heb me ook een keer omgekleed onderweg. Ik heb in Gardiner een kipburger met patat gegeten en was na half 7 weer terug. Inmiddels deed de wifi het weer in mijn hut, gelukkig! Ik heb allerlei familie en vrienden en collega’s met foto’s zitten spammen in Whatsapp. Dus die konden dat in de ochtend zien. Toen ik vanmorgen mijn telefoon weer aanzette, kon ik alle reacties lezen. Hallo wereld, ik heb weer contact!

WOENSDAG

Ik denk steeds dat het donderdag is… geen idee waarom. Vandaag, woensdag dus, ga ik denk ik niet naar Yellowstone. Het is inmiddels bijna 1 uur ’s middags. Zonde misschien, want ik heb een deel niet gezien. Maar ik ben te moe. Ik kan niet nog een keer zoveel rijden en concentreren. Bovendien doen mijn schouders zeer van sturen, en mijn billen en heupen van het zitten, en mijn benen van het heuvel op en af lopen, en mijn hak (hielspoor) van het autorijden. Ik denk dat alleen mijn linker grote teen nergens last van heeft. Op momenten als deze baal ik ervan dat ik alleen reis. Hoe fijn zou het zijn om niet alleen het rijden, maar ook de ervaringen met iemand te kunnen delen?

Ik heb dan weer wel lekker 10 uur geslapen vannacht. Dat had ik nodig. Vanmorgen met mijn ouders en zusje en nichtjes gevideobeld. Want hallo wereld dus! Ik ga straks naar Gardiner, naar de wasserette. En denk ik ergens eten. Heb twee keer hier gekookt, pasta met courgette en paprika. Maar echt lekker is dat ook weer niet.

Morgen vertrek ik weer. Ik ga naar het zuiden en moet daarvoor een deel door Yellowstone, om via de westuitgang naar Idaho te gaan. Ik verblijf ik een airbnb in Victor. Het is de bedoeling om dan eh… vrijdag (toch?) naar Grand Teton National Park te gaan.

De foto’s en filmpjes volgen weer op Facebook!