09 East Hanover, NJ & Deventer, NL

Dus… laatste blog. Het is maar goed dat ik ook een dagboekje bijgehouden heb, want ik heb de laatste vier dagen geen blog geschreven. Ik ben nooit zo goed in de laatste blog, dan vertoon ik uitstelgedrag, haha. Dat maakt het einde van de reis definitief en zo voelt het nog helemaal niet. Dat komt waarschijnlijk ook door de jetlag. Het is nog niet helemaal normaal om hier naar de Albert Heijn te gaan en het bekende rondje met de hond te lopen. Daar komt bij dat ik vandaag echt helemaal niemand gesproken heb, behalve dan tegen de hond gepraat, dus ik kon ook mijn Nederlands nog niet oefenen. Wel fijn om nog heel even in een vakantiebubbel te zitten. Maar morgen moet ik wel aan de slag; mijn tuin is prachtig groen, maar helaas wel voornamelijk door onkruid…

Maandagmorgen ben ik weggereden uit Philadelphia. Er was dus noodweer voorspeld die zondagavond, maar uiteindelijk viel dat reuze. Maandag scheen de zon en vierden alle Amerikanen Memorial Day. Nu is dat een dag om gevallen soldaten te herdenken, en de meeste Amerikanen gaan naar het strand of het park, en een barbecue hoort er standaard bij. Ook is dit weekend het onofficiële begin van de zomer. Ik ben over de niet-tolweg naar East Hanover in New Jersey gereden. Dat was misschien niet de meest praktische keuze. Niet alleen was het weer een 55mph-weg, maar er stond ook om de 500 meter een verkeerslicht. Vooral het laatste uur heb ik meer stilgestaan dan gereden. Maar ik heb de tijd genomen om rond te kijken naar alle huizen, bedrijven en ook wel wat natuur langs de route. Rond lunchtijd was ik weer bij de Bjornsens. We hebben een heerlijke middag gehad in de schaduw van de grote bomen in hun tuin. Ze hebben me leren boogschieten, wat verrassend goed ging en echt heel leuk is! Ook wij gingen barbecueën. Nou ja, Alan dan, die is master of the barbecue! Had hij de vorige keer een verrukkelijke steak in de regen staan grillen, nu lagen er kleine hamburgers en hotdogs op de barbecue. Het was echt lekker en heel gezellig!

Voor dinsdag had ik al besloten om niet naar New York City te gaan. Ik was nogal moe, niet alleen lichamelijk, maar ook in mijn hoofd. Zo veel indrukken in meer dan drie weken, het was wel even genoeg geweest. Ik zou alleen voor het Guggenheim naar NYC gaan, maar ik vond het niet perse noodzakelijk om mijn reis mee af te sluiten. Bovendien regende het vrijwel non-stop, dus ik zou ook niet in Central Park kunnen hangen, wat ook mijn plan was. In plaats van rennen en vliegen van en in de grote stad, ben ik met Doris wezen winkelen in een overdekt winkelcentrum. Zij heeft cadeautjes voor Sonia gekocht, die ik meegenomen heb in mijn koffer. (Sonia is hun dochter en zit bij mij in de kerk.) Ik heb zelf kleertjes gekocht voor een baby uit mijn groeigroep (van de kerk). Ook hebben we boodschappen gedaan voor de avond, omdat ik ging koken. Na de lunch heb ik wat gerust, gelezen en mijn koffer ingepakt. Aan het einde van de middag hebben Doris en ik twee spelletjes gedaan, Blink en Ghost. Het eerste spel heb ik van haar gekregen. Het was erg leuk, we hebben ontzettend gelachen! Het avondeten was gelukt. Ik heb spaghetti gemaakt met zalm, courgette, paprika, crème fraiche en pesto. Dat laatste was ik vergeten te kopen, maar met wat Doris in huis had, heb ik iets kunnen maken wat er op leek. Het was, al zeg ik het zelf, echt heel lekker! Na het eten en de afwas ging ik douchen, daar verder geen details over. Maar toen ik de douche uit zette, hoorde ik gerommel. Nu hoor je bij hen wel vaker vliegtuigen van Morristown of Newark, maar dit hield niet op. Toen ik bijna weer naar de woonkamer ging, maakte mijn telefoon een enorm kabaal, een soort van sirene ging af. ‘Tornado warning in this area til 9:00 pm. Take shelter now. Check local media.’ Ik hoorde Alan en Doris nog niet panikeren, dus ik bleef wel rustig. In de woonkamer hebben we naar het nieuws gekeken en ook de buienradar in de gaten gehouden. We zaten blijkbaar aan de rand van echt noodweer. Ik vond het al heftig wat er letterlijk boven ons hoofd hing; de regen, donder en bliksem gingen onophoudelijk door. Tegen 22.00 uur werd het rustig en ben ik naar mijn kamer gegaan. De volgende ochtend bleek dat er wel degelijk een tornado in New Jersey geweest was, zo’n 50 km verderop. In Pennsylvania was het veel heftiger geweest en in Kansas en Oklahoma gaat het al een paar weken behoorlijk mis, daar zijn doden gevallen door tornado’s. Zoals alles in Amerika, is ook het weer groots. Ik was niet heel ongerust, maar voor mij was dit wel het meest heftige noodweer dat ik ooit meegemaakt heb. Ook al was die halve orkaan in Alabama in 2015 ook niet mals, toen ik van de snelweg af moest omdat het te gevaarlijk was om door te rijden.

Woensdagmorgen had ik nog geen haast. Ik heb samen met Doris ontbeten en meer van hun familiefoto’s gekeken. Daarna hebben we nog Molly de hond uitgelaten. Ik heb het echt heel fijn bij haar en Alan gehad, het voelt als een thuis ver van huis. Om 11.00 uur heb ik de auto volgeladen met een redelijk zware koffer en een hele zware handbagagekoffer. Een kwartier later zwaaide ik naar Doris en ging ik op weg naar JFK Airport. Ik was niet van plan weer door Manhattan te rijden en had de avond ervoor al van Alan de meest handige route gekregen. Nu vond mijn gps-app dat niet zo handig en die wilde me om laten rijden. Het kostte me onderweg wat aanpassingen om toch te zorgen dat ik de juiste kant op werd gestuurd. Dat deed ik tijdens een stoppauze bij een tolhokje, want je moet hier nu eenmaal vaak tol betalen op de snelste snelwegen. Ik moest ook de Goethals Bridge over. De tol bleek wel 15 dollar te zijn! Je kunt dat alleen contant betalen en ik had niet zo gek veel meer in mijn portemonnee zitten. Ik moest ook nog de Verrazzano Bridge over en die was groter en langer. Als de tol daar ook zo veel zou zijn, dan kon ik het niet betalen. Dus ik ging op Staten Island de snelweg af en vond gelukkig snel een pinautomaat. Ook maar gelijk een toilet gezocht, ik had al een uur gereden. En maar goed ook dat ik toen gegaan ben. Eenmaal bij de Verrazzano Bridge, bleek deze gratis te zijn, hahaha. Ging het eerste uur en kwartier alles supersnel, op de laatste 8 km kwam ik in een file op de Belt Parkway naar JFK. Ik heb een uur alleen maar heel langzaam kunnen rijden. In de verte zag ik de skyline van NYC, ook al was het wel een soort van mistig. Het bleek dat er een ongeluk was geweest, bij mijn afslag, natuurlijk. Daarna kon ik de tank van de auto volgooien en daarna de auto droppen bij het verhuurbedrijf. Een shuttlebus bracht me naar de skytrain en die weer naar terminal 4. Ik kon vrijwel gelijk mijn koffer inchecken en ook de douane was geen probleem. Ik heb wat gegeten bij een restaurant. De vlucht ging helemaal prima, de reis was een half uur korter dan gepland, zal wel wind mee zijn geweest. Ik heb geprobeerd om even te ‘slapen’, maar heb maar besloten wakker te blijven en twee films te kijken: ‘Zwaar Verliefd’ en ‘The Favourite’. We landden om 6.30 uur Nederlandse tijd, dus voor mij 0.30 uur. Jolien kwam me ophalen, met als verrassing samen met mijn moeder! We hebben bij Starbucks wat gegeten en gedronken en zijn daarna naar huis gereden. In mijn huis samen met mijn tante (die op mijn huis en katten gepast heeft) en mijn vader koffie gedronken. Ook Sora de hond kwam weer thuis. Rond lunchtijd heb ik mijn tante met mijn auto naar het station gebracht. En dat zonder de motor te laten afslaan! In de VS heb ik in een automaat gereden, maar gelukkig vergat ik nu de koppeling niet en ging het schakelen ook weer vanzelf. Aangezien ik een nacht had overgeslagen, wilde ik ’s middags even slapen, maar dat lukte niet. Tegen 20.00 uur viel ik bijna om. Dus snel Sora uitgelaten en naar bed. Ik heb helaas amper geslapen, ik was echt te druk in mijn hoofd. Vanmorgen om 8.00 uur opgestaan en er een relaxte dag van gemaakt. Lekker tv gekeken en twee ladingen kleren gewassen. Hopelijk vannacht wat beter slapen en dan morgen het onkruid te lijf!

Het zit er dus op. Meer dan 3 weken onderweg geweest en ontzettend veel gezien en gedaan. Veel nieuwe indrukken en beelden, veel nieuwe mensen en ook dieren! Het was echt heel mooi en geweldig enzo. Niet de meest relaxte manier van reizen, om de 2-3 dagen ergens anders heen. Maar ik heb geprobeerd om mezelf niet te veel druk op te leggen, door ook gewoon uit te slapen en ergens met een boek te gaan zitten. Het alleen reizen is wel oké, want ik kan alles zelf beslissen. Maar er waren ook moeilijke momenten, als ik opeens heel verdrietig was. Er is veel gebeurd in mijn leven voor mijn vakantie en dat was soms best moeilijk. Tijdens een reis alleen ga ik dan dingen verwerken, mede daarom hield ik ook een dagboekje bij. Gelukkig ben ik niet heel erg aan het malen geweest en leidde de radio tijdens het autorijden goed af. Er zijn een aantal christelijke radiozenders die ik tof vind, dus ik heb nieuwe nummers geleerd, o.a. van de Casting Crowns, Lauren Daigle en For King & Country. Verder was ik dankbaar voor de rust om te kunnen lezen, en ook voor Netflix op mijn tablet. Ik heb soms echt hardop zitten lachen tijdens het kijken naar Friends. Mensen vragen me wel eens of ik in de VS wil wonen en dan ben ik heel duidelijk: nee. Ik vind het tof om er te reizen en op te gaan in de massa. Door mijn Amerikaanse Engels val ik niet op, wat heel fijn is. Maar in Nederland is alles heerlijk bereikbaar en gewoon heel goed geregeld. Natuurlijk wonen mijn familie en vrienden hier en die zou ik echt niet kunnen missen. Of ik volgend jaar weer naar de VS zal gaan? Dat weet ik echt niet. Ik heb met mezelf afgesproken dat ik de noordelijke helft van Ierland nog wil doen, dus wellicht doe ik dat in 2020. Voor nu heb ik weer genoeg beleefd om even op te teren. Ik ga maar eens een paar maanden werken en heb dan in september lekker weer twee weken vrij.

Bedankt voor het meelezen! Ik zie dat er 80-100 mensen per keer mijn blog hebben gelezen. WIE ZIJN JULLIE? :-) Wie je ook bent, bedankt! Ik schrijf vooral voor mezelf, maar vind het echt heel tof dat zoveel mensen interesse tonen in mijn schrijfsels. Laat vooral een berichtje achter, of vind me op Facebook. Ik heb daar ook de laatste foto’s opgezet. Oei… het is al 23.00 uur geweest. Tijd om de hond uit te laten en naar bed te gaan. See y’all next time. Thanks a lot for reading my blogs!

Nog wat statistieken:
26 dagen weggeweest
6 staten bezocht, waarvan 2 voor het eerst
1 district bezocht (Washington, DC is geen staat)
9 verschillende hotels, airbnb's, logeeradressen
1 noodweer meegemaakt
-> 2.485 mijl gereden, dat is 3.999 kilometer