08 Philadelphia, PA

In afwachting van een ‘severe thunderstorm’ (ernstige onweersbui) zit ik nu aan een bureau in mijn knusse kelderappartementje in de wijk East Falls in Philadelphia. Op mijn telefoon luister ik naar Radio 2, wat best gek is, omdat het in Nederland diep in de nacht is. Ik heb hier een zitkamertje met een klein raam en van die glazen bouwstenen, plus een slaapkamertje zonder daglicht en een ruime badkamer met toilet, wastafel en douche. De bewoonster hoor ik af en toe lopen, maar verder is het heerlijk rustig. Ik vind het wel prettig om zoveel privacy te hebben. Maar goed, de radio-uitzending in de auto twee uur geleden werd onderbroken door een waarschuwing voor noodweer. Ik was net op weg naar Panda Express, voor avondeten. Ik heb snel gegeten en ben weer teruggereden. Het ging wel aardig regenen, maar de lucht was niet zwart ofzo. Nu is het 20.00 uur en weer droog, maar ze voorspellen later vannacht nog meer regen en onweer. Mijn slaapkamer heeft dus geen raam, dus ik zal er weinig van meekrijgen, haha.

Vrijdagmorgen ben ik uit Easton in Maryland vertrokken. Ik wilde eerst nog boodschappen doen bij de Walmart. Maar ik kon niet alles vinden wat ik nodig had. Ze hadden bijvoorbeeld helemaal geen verse groente en fruit. De medewerkster zij dat deze Walmart geen superstore was, vandaar. Nou, ik vond het maar suf, omdat het wel een megagrote winkel was. Daarom ging ik naar de Aldi, in de hoop daar ook echt brood te kunnen kopen. Toen ik daar voor het schap met van dat slappe, kleffe brood stond, hoorde ik naast me een ouder echtpaar Duits praten. Ik sprak hen aan in het Duits en ze waren echt blij verrast. Ik heb een tijdje met ze staan praten in het Duits, vermengd met Engels. De man had gevlogen voor Lufthansa en daarom woonden ze sinds de jaren ’70 al in de VS. Toen hij met pensioen ging, kreeg hij een ‘green card’ en mochten ze blijven. Hun kinderen en kleinkinderen zijn hier opgegroeid. Zijn vrouw vroeg naar mijn naam en ik zei dat ze het zo goed uitsprak (in tegenstelling tot Amerikanen, haha). Ze zei dat zij Jutta heette en toen ik dat herhaalde, was zij echt superblij dat iemand het juist uitsprak. Grappig hoe je dat soort kleine dingen gewoon erg kunt waarderen als je ver van je thuis bent. Ze raadden me in ieder geval aan om bij de Giant brood en fruit te kopen. Dat heb ik gedaan en ik vond echt lekker brood! De versafdeling was zo fantastisch, dat ik bananen, worteltjes (in een HALVE kilozak, en niet per twee kilo), sla en komkommer hebt gekocht. Ook Goudse kaas, dus ik heb de afgelopen dagen heerlijk broodje gezond gegeten (zonder ham en tomaat dan).

Na mijn boodschappenactie ben ik naar New Castle in de staat Delaware gereden. Dat kleine stadje aan de Delaware River staat niet in mijn reisgids, maar dat zou het wel moeten! Ik ontdekte het, doordat ik op Google Maps aan het zoeken was naar een leuke tussenstop onderweg naar Philadelphia. Ik zag dat er een Dutch House en Amstel House in New Castle was, dus hoppa, erheen! Dit stadje is in 1651 gesticht door Peter Stuyvesant, voor de West-Indische Compagnie. Het is nog heel eventjes in Zweedse handen geweest in 1654, maar daarna weer Nederlands, totdat de Engelsen het in 1664 met een oorlog afpakten (beetje jammer wel). Het Dutch House is een klein gebouwtje uit 1700 en wordt als museum met Nederlandse oude dingen gebruikt. Het Amstel House is uit 1738 en is gebouwd door/voor gouverneur Van Dyke. George Washington is in dit huis geweest, toen de dochter van Van Dyke ging trouwen. Het was weer erg leuk om met een gids mee te gaan. Dit keer was ik samen met een vrouw uit Louisiana de enige bezoeker. Daarna heb ik nog een rondje door de mooie straatjes gelopen en wat foto’s gemaakt. Tegen 17.00 uur weer in de auto gestapt, naar Philadelphia. Ondanks de spits en het begin van Memorial Weekend, had ik niet veel vertraging. De files stonden in tegengestelde richting, pech voor die mensen, maar fijn voor mij. Ik was rond 18.30 uur op mijn bestemming en heb hier brood en crackers gegeten.

Zaterdag ben ik met de trein naar Philadelphia gegaan. Het station is 6 minuten lopen, dus dat leek me wel handig. Dan hoefde ik ook niet met de auto die grote stad in en me scheel te betalen aan parkeren. Op het station kon ik geen kaartjesautomaat vinden. Blijkbaar kun je hier in de trein nog kaartjes kopen. Ik kreeg een papiertje met allemaal gegevens, waar de conducteur allerlei knipjes in zette. Geen idee hoe het werkt, haha. Ik heb een foto ervan op Facebook gezet. Downtown ben ik naar het Independence National Historical Park gelopen. Ik had wat dingen opgeschreven die ik wilde bezoeken, waaronder de Independence Hall (waar de Onafhankelijkheidsverklaring werd aangenomen). In het Visitor’s Center hoorde ik dat de gratis kaartjes voor die dag op waren, dus helaas. Ik heb daarna een half uurtje in de rij gestaan voor het Liberty Bell Center. Deze klok werd in 1752 in Engeland (!) gegoten en bij het luiden in de VS kwam er de beroemde scheur in. Deze is twee keer geprobeerd te fiksen, maar nooit gelukt. Voor Amerikanen is de klok een nationaal relikwie. Ik vond het wel eh… aardig. Voor de deur van het Liberty Bell Center zijn de restanten gevonden van de Robert Morris Mansion. Hier hebben de presidenten George Washington en John Adams gewoond, toen Philadelphia tussen 1790 en 1800 de hoofdstad van de VS was. Nu hebben ze een soort skelet van het huis nagebouwd, waarbinnen van alles te lezen is over slavernij en de afschaffing hiervan. Want hoe belangrijk dhr. Washington vrijheid en broederschap ook vond voor het land, hij had wel mooi 8 slaven in zijn huis in Philadelphia aan het werk, en nog veel meer op zijn plantage in Virginia. Hij was zelfs zo slim (sluw?) dat hij de slaven in deze stad ‘omwisselde’ met slaven op zijn plantage als ze bijna 6 maanden in Philadelphia waren. Want in Pennsylvania gold dat wanneer een slaaf na 6 maanden in deze staat te zijn geweest, hij/zij vrijheid moest krijgen. Je kunt hem hierom veroordelen, maar in die tijd was dat ‘normaal’. Het is wel goed dat er nu zo veel aandacht is dat voor dat deel van de geschiedenis.

Het was niet helemaal mijn dag, die dag in Philadelphia. De klok was interessant en de informatie over slavernij ook. Maar ik heb de meeste tijd gewoon op een bankje gezeten. Ik heb mijn lunch opgegeten, in mijn dagboekje geschreven en een boek gelezen. Ook naar alle toeristen zitten kijken. Ik heb nog opgelet of ik Nederlands hoorde, maar heb alleen Duits gehoord (naast allerlei Aziatische talen). Ik heb deze reis nog geen enkele Nederlander ontmoet. Nu ga ik heel misschien nog naar New York City dinsdag, daar is de kans wat groter om een medelander tegen te komen. Na het park heb ik een paar blokken door de stad gelopen, en een tijdje in een café gezeten. Daarna vond ik het wel genoeg geweest en liep ik terug naar het station. Achter het station is de Reading Terminal Market, in het oude stationsgebouw, waar nu een overdekte markt is waar je ook kunt eten. Ik ben er 5 minuten binnen geweest en ben toen snel weer naar buiten gegaan. Het is DRUK daar, met mensen, met kleuren, geuren, van alles. Het schijnt dat ook de Amish hun waar hier verkopen, maar ik heb niet de moeite genomen om door te lopen. Ik denk dat andere mensen heel gelukkig worden van zo’n markt, dus ik raad je vooral aan te gaan als je hiervan houdt! Het is wel een unieke plek, denk ik. Ik heb in ieder geval in alle rust 20 minuten op een enorm saai ondergronds perron op mijn trein zitten wachten. ’s Avonds heb ik pizza gehaald bij de Griek om de hoek. Het was er stil en alleen de eigenaren (senior stel) werkten er. Toen ik weg ging, zei ik ‘evcharisto’ (bedankt) en ‘kalispera’ (goedemiddag/avond) en toen kreeg ik een brede glimlach van de meneer, die eerst heel stilletjes was. “You speak Greek?” Ik zei in het Engels dat ik uit Nederland kom en wat Griekse woorden ken. Hij was echt heel blij, waarschijnlijk hoort hij als Griekse immigrant niet vaak zijn moedertaal door iemand anders dan zijn familie. Ik vond het een heel mooi moment!

Vanmorgen heb ik eerst gevideobeld met Luuk, mijn jarige broer(tje)! Ik had al een kaart gestuurd en die stond daar in de kast. Hij had de taart al klaar staan voor de visite. Ellen kwam ook nog hoi zeggen. De jongens waren even bij hun opa en de kleinste man lag te slapen. Ik ga er binnenkort wel heen, om ze allemaal weer te knuffelen! Ik ben tegen 11 uur naar de Historical Strawberry Mansion gereden. Daar kreeg ik een privé rondleiding (geen andere bezoeker, haha) van wederom een hele enthousiaste gids. Ik ben inmiddels echt fan van alle (vrijwillige, meestal seniore) medewerkers van bezoekerscentra en historische gebouwen. Dat zijn oprecht de vriendelijkste Amerikanen die dit land op voorraad heeft! Deze meneer vertelde van alles over de kamers en de inrichting, maar ook over de Amerikaanse geschiedenis in het algemeen. Dit huis werd namelijk in 1789 gebouwd door Judge William Lewis, een man waar ik grote bewondering voor heb gekregen. Hij was een bekende ‘abolitionist’; een voorstander van de afschaffing van de slavernij. Daarbij was hij ook goed bevriend met George Washington, die hem allerlei belangrijke functies toewees (waaronder rechter bij het Hooggerechtshof). Nu zul je denken, maar die George had toch slaven? Jep! Slavernij was een onderwerp dat niet openlijk besproken werd, maar waarover ze het eens waren dat ze het er oneens over waren (agree to disagree). Ondertussen deed vriend William alles wat hij kon om te zorgen dat ieder mens dezelfde rechten kreeg. Toffe peer dus! Van de gids kreeg ik wederom de vraag (en het compliment) hoe het komt dat mijn Engels zo goed is. Ik vrees dat ik straks Nederlands met een Amerikaans accent spreek als ik nog langer blijf!

Na het bezoek aan dit huis, heb ik door Fairmount Park gereden. Dat is een enorm groot park, met allemaal autowegen erdoor, waar nog meer van die historische huizen staan. Het park ligt aan de Schuylkill River. Ik heb nog niet opgezocht hoe die rivier aan de Nederlandsachtige naam komt. Het park was in ieder geval druk bezocht, want er zijn ook allemaal sportvelden en picknickplekken. Niet iedereen heeft een tuin of balkon, dus zo’n park is ideaal om met familie en vrienden samen te eten en sporten. Ik heb een paar uur aan de rivier gezeten op mijn klapstoel, met de koelbox met mijn lunch naast me. Er kwamen twee Chinese jongens vissen en eentje ving een paling. Hij vierde dat door een jointje op te steken, die geur herken ik wel van Nederland, haha. Even later kwam er een clubje luidruchtige African-Americans en vond ik het wel tijd om weg te gaan. Ze waren duidelijk van plan een feestje te gaan vieren. De lucht was al wel betrokken en ik dacht dat het ging onweren, wat nog meeviel (zie begin van deze blog). Ik heb een tukkie gedaan op mijn kamer en heb daarna dus bij Panda Express gegeten. Na het plaatsen van deze blog (de foto’s staan al op Facebook), ga ik nog even Friends kijken. Ben ondertussen bijna klaar met seizoen 7, waar ik aan het begin van mijn reis mee begon.

Morgen ga ik terug naar de Bjornsen family in East Hanover, New Jersey. Dat is ongeveer 1,5 uur rijden van hier. Ik wilde eigenlijk naar het museum over de Moravische sekte in Bethlehem. Maar dat museum is dicht op maandag. Daar komt nog bij dat ALLES morgen dicht is, want het is Memorial Day, een van de Amerikaanse feestdagen. Op deze laatste maandag in mei herdenkt men alle gevallen soldaten. Je ziet nu nog meer Amerikaanse vlaggen overal dan normaal gesproken. Nu rijd ik in een keer naar Doris en Alan en ga daar nog twee nachten logeren, voor ik woensdag naar huis ga. Ik was van plan om dinsdag naar New York City te gaan, voor het Guggenheim Museum. Maar ik weer nog niet zeker of ik daar nog zin in heb, dus dat beslis ik morgenavond wel.