Hot Springs... ik denk dat ik blijf - Reisverslag uit Hot Springs, Verenigde Staten van Nanda Peters - WaarBenJij.nu Hot Springs... ik denk dat ik blijf - Reisverslag uit Hot Springs, Verenigde Staten van Nanda Peters - WaarBenJij.nu

Hot Springs... ik denk dat ik blijf

Blijf op de hoogte en volg Nanda

05 Mei 2015 | Verenigde Staten, Hot Springs

Het is hier best fijn. Heel erg fijn zelfs.

Het centrum van Hot Springs is niet té toeristisch, maar dat kan ook tijd van het jaar zijn. Het is nu warm (30 graden), maar door de wind goed uit te houden. Het is relaxt om rond te lopen, met grote magnolia's die voor schaduw zorgen en er zijn mooie voetpaden. Het centrum wordt omringd door het Nationaal Park, dus waar je ook kijkt, overal zie je bergen met bomen om je heen.

De geschiedenis van Hot Springs begint al duizenden jaren geleden, voordat er ook nog maar een Europeaan voet aan wal zette (buiten die Noormannen dan). De 'native Americans', voor het gemak even Indianen, wisten al van de geneeskrachtige eigenschappen van de bronnen. Het was zelfs zo, dat de regel was, dat je met een ander volk de bronnen deelde, ook al was je met hen in oorlog. Uiteindelijk ontdekte een Spanjaard, Hernando deSoto, het hierzo ook en vanaf toen veranderde het geleidelijk in een toeristische trekpleister.

In eerste instantie werden de badhuizen van hout gebouwd. Maar door al dat vocht en die hitte, sloeg de rot natuurlijk toe. Bovendien brandde de hele stad eind 1800 een keer tot de grond toe af, dus vanaf toen waren er strengere regels, alles moest van steen en ijzer. Ook had men toen meer geld, dus alles werd uit de kast getrokken om de badhuizen zo aantrekkelijk mogelijk te maken. Jammer genoeg zijn nog maar twee badhuizen daadwerkelijk in gebruik als badhuis. In eentje zit een bezoekerscentrum, in een ander een cultureel centrum en in weer een ander zit een brouwerij (van?). Ook staan er twee gewoon leeg te zijn, zonde!

Het water uit de bronnen is 62 graden Celsius en dus flink heet. Het wordt afgekoeld naar 36 tot 40 graden voor de badhuizen. Maar in de tappunten op straat heeft het water nog zijn oorspronkelijke temperatuur. De mensen hier komen met enorme waterzakken of lege flessen om hun eigen watervoorraad bij te vullen. Bij één van de punten stond een oudere man. Hij was druk doende met vullen en drukte mij een melkpak van bijna twee liter vol bronwater in de handen. Gelukkig was ik op het einde van mijn wandeling, dus bijna bij de auto. Want het was dus niet alleen best zwaar, maar vooral behoorlijk heet om te dragen. De bedoeling is om het thuis af te laten koelen tot kamertemperatuur en het dan in de koelkast te zetten. Dit heb ik braaf gedaan.

Goed, dat was de informatie over de bronnen. Ik heb een uur of twee rondgelopen, inclusief het bezoekerscentrum van het Nationaal Park, dat ook in een badhuis zit en als museum dient. Voor meer info hierover, bekijk de foto's. Ik was van plan begin van de middag dit al gedaan te hebben, maar ik had me flink verslapen. Tegen één uur 's nachts had ik namelijk een halve slaappil genomen en die werkte, haha! Het was de bedoeling om mijn wekker te zetten, want ik had een Skype-date met mijn ouders gepland. Blijkbaar had ik dat niet gedaan, die wekker zetten, maar niet al te laat heb ik dan toch een uur met mijn ouders kunnen praten.

Na mijn wandeling door de stad, ben ik weer naar Lake Ouachita gereden, dit keer naar het bijbehorende State Park. Daar was een strandje, met opgespoten zand, jak. Geef mij maar steentjes, dat is minder gedoe en ik heb goede waterschoenen mee. Ik heb lekker een paar keer heen en neer gezwommen en heb daarna zitten/liggen lezen. Na het eten ben ik nog West Mountain op gereden, hier om de hoek. Volgens mijn host zou je daar een prachtige zonsondergang moeten kunnen zien. Dat zal best, maar er staan alleen maar bomen aan de westkant... dus misschien bedoelde hij zonsopgang. Maar het was wel een mooi uitzicht, aan de oostkant.

Helaas blijf ik niet, wees gerust. Maar wel leuk dat ik morgen naar Kendra ga, en de dag erna naar Grace! Dit zijn vriendinnen van Laura (van Martijn). Het is super dat ze mij verwelkomen. Kendra ken ik nog niet, maar Grace heb ik op de bruiloft van Laura & Martijn ontmoet.

Hierbij de foto's:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152882166278589.1073741861.558143588&type=1&l=12a30e28ab

PS Voor alle gekrenkte Friezen en Groningers: ik heb niet gezegd dat deze provincies saai zijn. Ik heb het beeld van het (uiterste) vlakke noorden gebruikt om te illustreren hoe vlak Louisiana is en dat dát best wel saai is. Dus. ;-)

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Nanda

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 165
Totaal aantal bezoekers 59748

Voorgaande reizen:

29 Mei 2023 - 30 Juni 2023

USA 2023 - The Roadtrip Northwest

28 Februari 2022 - 19 Mei 2022

USA 2022 - The Roadtrip Southwest

04 Mei 2019 - 30 Mei 2019

USA 2019 - Roadtrip #5

10 Mei 2018 - 25 Mei 2018

Ierland 2018

13 September 2017 - 13 Oktober 2017

USA 2017 - Autumn Trip

11 November 2016 - 28 November 2016

USA 2016 - The Thanksgiving Trip

21 April 2016 - 12 Mei 2016

España 2016 - La vida en Andalucía

17 April 2015 - 23 Mei 2015

USA 2015 - The South

30 Mei 2014 - 20 Juni 2014

USA 2014 - The Carolina's & Georgia

29 Januari 2010 - 16 Februari 2010

USA 2010 - Chicago, NIU & New York

16 Maart 2006 - 17 Augustus 2008

Cambridge-gerelateerde avonturen

Landen bezocht: