Kilometervreten & Het Grote Nietsdoen

Zondagmorgen vertrok ik om half 11 en liep daarmee gelijk een half uur achter op schema. Ik was klaar voor vetrek om 10 uur, maar heb nog een tijdje met David gepraat. Hij is de zoon van de eigenares van de airbnb en woont op het terrein. Hij is eigenlijk een IT-er en woonde in New Mexico, maar besloot het roer om te gooien. Nu heeft hij zijn ziel en zaligheid gelegd in een enorme moestuin en doet wat freelance website-dingen. Daar had ik een foto van moeten maken, van die moestuin dan, haha. David heeft me zaterdagavond trouwens ook nog verlost van een 3 cm grote kakkerlak, die het nodig vond om in mijn huisje op zijn rug te liggen (nee, hij was niet dood). Ik had er heel dapper een glas over heen gezet en ben David gaan halen.

Eenmaal van het terrein af kon ik mijn ouders smsen dat ik op weg ging, pas toen had ik bereik. Gek genoeg zei Google dat het 5 uur rijden was en mijn gps 8 uur! Ik schrok me helemaal naar. Dat had ik niet ingecalculeerd. Hoe zou ik dit ooit trekken? Maar een uur verder had ik al door dat de gps er gewoon flink naast zat. De maximumsnelheid op de wegen lag namelijk hoger dan de gps dacht. Uiteindelijk heb ik er 7 uur over gedaan, waarvan 6 uur en een kwartier daadwerkelijk gereden.

Toen ik Natchez uitreed, stak ik gelijk de Mississippi over en was ik weer in Louisiana (zelfde staat als waar New Orleans in ligt). Ik moest echt een enorm eind deze staat doorkruisen. En dat was op zijn zachtst gezegd... SAAI. Men neme de vlakten van Friesland en Groningen en vermenigvuldige dat met 10 ofzo... het was vlak, leeg, uitgestreekt, eindeloos. Om de zoveel tijd een dorp, waarvan het aantal bewoners op het plaatsnaambord aangegeven stond. Zo woonden er ergens 297 mensen, dat is nog eens wat je noemt een 'small town'. Ik weet nog dat er in dat dorp over het algemeen trailers stonden. Niet bepaald charmant. Er was ook een plaats die Waterproof heet, hoe verzitten ze het? Ik heb me echt meerdere keren afgevraagd waarom, o waarom, hier mensen gaan worden. Er is echt helemaal NIKS! Gelukkig wel om de haverklap een tankstation, want mijn slurpende Jeep heeft af en toe (mijns inziens te vaak) benzine nodig.

Het eerste deel van Arkansas was niet veel beter wat attractiviteit betreft. Pas toen ik Little Rock voorbij was, werd het wat interessanter. Het werd weer heuvelachtiger, met bossen. Toen hoefde ik nog maar een uur en hop, ik was in Hot Springs. Ik had even een flashback naar vorig jaar. Toen was ik in Gatlinburg, Tennessee, en dacht ik in een verschrikking terecht te komen. Gatlinburg is een attractiepark op zich, met toeristen krioelend als mieren over de straat. Hot Springs is gelukkig minder erg in dat opzicht, maar wel drukker dan bijvoorbeeld Natchez of Mobile.

De airbnb is supermooi! Ik heb een eigen apartement, met een woonkamer, keuken, slaapkamer en douche met wc. Ik heb macaroni&cheese uit een pak gemaakt, om geld te besparen. Nou, het smaakte ook goedkoop. Ik denk dat ik de rest van de doos maar doneer aan een dakloze in Memphis ofzo (want hier heb ik geen daklozen gezien). Ik mocht gelukkig, bij uitzondering, een was doen, want ondertussen had ik behoorlijk wat vuile kleren opgespaard. Daardoor raakte ik wel aan de praat met Cori & Eric, de bewoners. Het is een stel van mijn leeftijd, die zeven maanden geleden van Michigan naar hier verhuisd zijn. Ze vinden het leven hier leuker en het weer beter. Dat is net zoiets als dat wij Nederlanders naar Frankrijk zouden verhuizen, wat afstand betreft. Ik heb gemerkt dat Amerikanen sneller van staat wisselen dan dat wij naar een ander land zouden verhuizen.

Vanmorgen ben ik met Cori naar een badhuis geweest, dat waar Hot Springs beroemd om staat, de warmwaterbronnen! Het was heel gezellig met haar. We hebben ook nog even Bill Clinton gedag gezoend, die komt hier vandaan en dat zie je OVERAL. De waterbaden in het badhuis verschilden van 36 tot 40 graden en we gingen van warm naar koud, steeds een kwartier in een bad. Na een uur waren we helemaal verschrompeld en was het tijd om te gaan. Het grappige vond ik, dat het water in deze baden nergens naar ruikt. Mijn moeder en ik waren in Boedapest en daar rook het naar zwavel (rotte eieren). Daar waren de baden ook verschillend in temperatuur, maar ook in mineralen. Dat met die mineralen, dat was hier dan weer niet.

Na de lunch was ik van plan om te gaan zwemmen. Cori had al besloten om mee te gaan en haar man Eric schoof zijn freelance-opdracht even aan de kant en samen met Rosco de hond gingen we op weg naar Brady Mountain aan Lake Ouchita. Gezellig om een keer meer mensen in mijn Jeep te hebben. Gebruik ik eindelijk een keer écht de ruimte die ik heb. Het strandje was onder aan een trap en er waren nog meer mensen, die ook honden bij zich hadden. Ook hadden ze muziek mee. Het was echt supertof daar! Heerlijk water en prachtig uitzicht. Ik heb een hele tijd in het water gelegen en ben daarna op het strandje aan het lezen geslagen. Toen we zo ongeveer opgegeten werden door vliegen, zijn we weer naar huis gegaan. Superleuk om met Cori & Eric op te trekken, dat was me in een hotel nooit overkomen!

Ik dacht dat mijn verhaal dit keer kort zou zijn, want zo veel heb ik niet gedaan... maar goed, ben nu eenmaal niet zo kort van stof. Wel heb ik maar een paar foto's gemaakt. Hierbij de link:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152879967648589.1073741860.558143588&type=1&l=ed66aad806