Zondagsrust en maandagsreis

Het lijkt misschien wel of ik in Raleigh ben, maar eigenlijk ben ik heeeel ergens anders. Maar dat later... Ik moet nu eerst opnieuw beginnen, want mijn tablet liep net vast. Helaas heeft het ding alleen de helft van mijn eerste alinea onthouden en ik was al bij alinea 4. Eens nadenken wat ik net allemaal getikt had, grmbls. Ik heb maar gelijk een soort Office-pakket op mijn tablet gezet, zodat ik de tekst in een document kan tikken en tussentijds kan opslaan. Straks kopierenplakken naar de blog en klaar. Soms ben ik best snugger.

De zondag begon rustig, want waarom haasten om je auto op te halen? Eerst wachten op het busje naar het vliegveld, daarna wachten op het busje naar de autoverhuur. Aldaar werd mij een Ferrari-rode Ford Focus toegewezen, grappig genoeg met een kentekenplaat uit New York. Tip van Peter maar gelijk opgevolgd en iemand bij de kladden gegrepen om mij de ins en outs van dit vehikel uit te leggen. Want tja, ik rij nu eenmaal nooit in een automaat en dan al helemaal niet met van al die toeters en bellen. Ook de dop van de benzinetank gelocaliseerd, niet onbelangrijk. Daarna gingen de Vlaamse mevrouw (van de TomTom) en ik op weg, ik een omleiding volgend vanwege een afgesloten weg, zij in complete verwarring omdat de omweg nog niet bij haar bekend was. Samen gezellig een rondje om het vliegveld gemaakt, kon ik gelijk de auto beter leren kennen. Laura & Martijn, echt superbedankt voor het lenen, TomTom is echt geweldig!

Het Rijden op den Amerikaanse Hoge Weg is een avontuur op zich. Je hebt de keus uit drie of vier rijbanen, maakt niet uit welke je neemt, als je maar binnen de lijntjes blijft. Dit betekent dus dat je links en rechts ingehaald kan worden, OOK door vrachtwagens. Deze gaan namelijk net zo hard als auto's. De maximum snelheid ligt tussen de 55 pmh (73 kmu) en 70 mph (113 kmu), dus OOK die vrachtwagens. Het zijn echt megagrote trucks en ook al heb ik echt een zwak voor die dingen, het is best spannend om zo'n monster opeens in je linkerspiegel te zien verschijnen. Wat zou het cool zijn als ik nog een keer in de stuurhut van zo'n gevaarte mag kijken, wie weet! Over spiegels gesproken, die zijn hier echt fantastisch! Ik snap echt niet waarom ze dat bij ons niet hebben. Er zit namelijk een kleine spiegel extra in de buitenspiegels, waardoor je ook zicht op je dode hoek hebt! Ik zeg, geniaal.

Buiten het domweg rechtdoor rijden, is er naast de snelweg voldoende leesvoer te vinden. De borden met verkeersregels zijn - serieus - superhelder. Geen 'tussen 6.00 en 19.00 120 km' (en wat dan buiten deze tijden???), maar gewoon 'Speed Limit 70', geen gedoe. Verder zijn er ook borden waarop je kunt zien welke fastfoodketens, hotels en benzinestations er bij de volgende afslag zijn, elke soort een eigen bord. En dan heb je nog ENORME reclameborden. Uiteenlopend van hotelketens en opslagruimtes tot verzekeringen en nieuwe heupen.

Ook heb ik ondertussen alle knopjes op het dashboard van de auto uitgebreid bestudeerd. Na een uur ontdekte ik mijn nieuwe beste vriend, Mr. Cruise Control. Dat maakt het rijden een stuk overzichtelijker, je stelt het ding in op 70 en whoppa, het lijkt wel een ouderwets computerspel, alleen nog maar sturen en op medeweggebruikers letten. Ondertussen leidt mevrouw TomTom mij naar mijn bestemming. Dit doet ze heel netjes, zoals Vlamingen dat doen. En soms houdt ze ook een tijdje haar mond, zoals wanneer ik 160 km lang dezelfde weg moet vervolgen. Ik schrok me rot toen ze na 157 km opeens weer begonnen te babbelen!

Wat ik onderweg ook zie, dat zijn lijken van dieren, waarbij mijn hart steeds een beetje huilt. Ik zie steeds pluizige vachten en denk dat ik een konijn, vos, das en iets van een hermelijn ofzo gezien heb. Gister zag ik gewoon nog een heel hert (of ree) liggen! Die dieren hebben er niet voor gekozen dat de mens een snelweg in hun bos aanlegde en voor hekwerken en ecoducten is blijkbaar geen geld. Echt zo ontzettend zielig!

Maar goed, genoeg over de weg. Ik ben zondag op pad gegaan naar Raleigh, met een tussenstop in Greensboro, omdat ik vond dat ik onderweg ook iets moest doen. In mijn tour book stond dat daar een mooie tuin zou zijn. Maar vlak voordat ik er was, bleek de weg afgesloten te zijn. Gelukkig was er een vriendelijke mevrouw die me uitlegde dat er een markt was waar de dorpsmensen hun eigen kunst verkopen. Zij ging ook die kant op, dus ik liep gezellig mee. Ze stelde zich voor als Kim en ik vermoed dat ze ergens in de 50 was. De markt was erg leuk opgezet, in een prachtig park. Mensen verkochten hun schilderijen en andere creatieve dingen. Ook was er een 'poodle parade', waar ik door een klein ventje nog opgewezen werd. Deze hondenshow was echter in de brandende zon, dus ik sloeg over. Ik heb wel de lekkerste limonade ooit gekocht, die ze ter plekke maakten. Na de markt ook nog naar de tuin geweest, die inderdaad mooi was, maar niet spectaculair.

Daarna toch maar op weg naar Charlie en Marianne in Raleigh, die mij de dag ervoor in Charlotte uitnodigden om te komen logeren. Ik werd heel hartelijk ontvangen, wat een ontzettend lieve mensen. Ze waren zelf ook nog maar net thuis van hun vierweekse cruise naar Europa, maar de logeerkamer was helemaal klaar voor mij. Ik ben nog met Marianne naar de supermarkt geweest, om dingen voor het ontbijt te halen. Ik was zelf al eerder naar een supergrote supermarkt geweest, om brood, fruit enzo te halen. Ik heb goed geslapen, het bed was fijn. Van Marianne heb ik een kleine koeltas en een stevigere boodschappentas gekregen, zo lief! Daar maak ik gelijk al dankbaar gebruik van.

Vanmorgen heeft Marianne me het centrum van Raleigh met de auto laten zien, maar erg veel bijzonders was het niet, dat vond ze zelf ook, haha. Het was wel gezellig kletsen. Daarna terug naar huis, waar ik mijn spullen weer in de auto laadde en afscheid nam van Charlie. Marianne reed nog voor me uit naar het dichtsbijzijnde winkelcentrum. Daar heb ik afscheid van haar genomen. Ik heb er wat rondgelopen, gekeken naar All Stars, maar nog niets gevonden. Dus daarna maar op weg naar...

Williamsburg in de staat Virginia, ten noorden van North Carolina! Dit stond niet op mijn planning, maar het bleek 'slechts' 3,5 uur rijden te zijn en hier in Jamestown is een schitterend museum over de eerste bewoners. Dus ik heb snel een hotel geboekt, dit keer met zwembad (wat ik pas doorhad toen ik hier aan kwam). Ik heb vijf uur over de reis gedaan, want twee keer gestopt bij prachtige 'rest area's' en nog een keer getankt. Nu dus op mijn hotelkamer, waar ik net brood als avondeten heb gehad, zo nog een appel als toetje.

Er is nog zo veel meer wat ik wilde schrijven, waar ik in de auto over nagedacht had, maar ja, dan is het lastig aantekeningen maken.

Amerikanen zijn knettergek - deel 2
Alleen kunnen ze er in dit geval weinig aan doen. Ze gaan echt OVERAL met de auto naar toe. Dat komt gewoon omdat de afstanden te groot zijn, de steden zijn zo uitgestrekt dat je anders uren aan het fietsen bent. Bovendien is het hier verre van vlak, dus dan zou je ook nog een topsporter moeten zijn. Dit verklaart waarom er overal zulke ontzettend grote parkeerplaatsen zijn.

NB Washington DC is niet zo heel ver meer hier vandaan... zou ik? Of toch maar niet, want ik moet ook weer een heel eind terug naar Savannah, dat tegen Florida aan ligt.

Wil je foto's zien, kopieer dan de volgende link in je browser:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152170040988589.1073741839.558143588&type=1&l=44c0fcf5e5

Vergeet je ook niet aan te melden voor de mailinglijst linksonder!!! Dan krijg je iedere keer als ik een nieuwe blog geplaatst heb, een bericht in je mailbox.