Athens, Georgia

Mijn laatste airbnb is in Athens, Georgia. Het is het modernste huis waar ik geweest ben. De eigenaar, een jonge vent die Warren heet, heeft het zelf ontworpen en laten bouwen. De andere huizen in de straat zijn veel ouder en traditioneler. Ik heb een kamer met eigen badkamer, en eigen deur naar buiten, op de begane grond. Boven woont Warren met zijn kat Perry. Warrens vriend Brian woont in Atlanta, maar die heb ik gister ook even ontmoet.

Ik heb hier tot nu toe niet veel gelezen, want ik heb ontdekt dat ik op deze tv op mijn eigen Netflix in kan loggen! Maar dan wel met alle keuzes die men in de VS heeft, en die zijn eindeloos! Ik heb gisteravond de miniserie 'Death comes to Pemberley' gekeken. Die had ik thuis gemist op tv. En zojuist de film 'Mansfield Park' gezien, die ik ook nog niet kende. Dus even wat Brits-Engels kunnen horen, als contrast met al het Amerikaans-Engels dat ik dagelijks hoor.

Ik merk dat ik het reizen en rijden toch wel moe word, net als de rusteloze nachten. Hoe gaaf alles ook is, het is wel veel in korte tijd. Ik heb niet het gevoel dat ik al meer dan vier weken weg ben. Dat maakt ook dat ik alles wat ik gedaan en meegemaakt heb, voor mijn gevoel en herinnering in een te korte periode prop. Dat overweldigt me nu wel. Besef van tijd is een beetje weg ondertussen. Dat het einde van mijn reis nu dichtbij is, komt vooral aan doordat ik morgen alweer mijn Jeep in moet leveren. Dan zie ik Stacey ook weer, wat dan wel érg leuk is!

Maar goed, zo ver ben ik nog niet. Gister ben ik met een omweg naar Athens gereden. Ik dacht nog even naar All Stars te kunnen kijken, voor collega Kim o.a., maar ook deze outletstore bood niet wat ik zocht. Ik heb er wel geluncht, wat maar goed was ook. Want er kwam een enorme regenbui over. Sinds de soort-van-orkaan van weken geleden, heb ik niet de drang om weer door een stortbui te rijden. Dus ik heb binnen de bui uitgezeten. Het was een perfecte stortregen om de auto even schoon te krijgen, want hij was geel uitgeslagen van alle pollen in de bergen.

Bij aankomst hier in Athens was het al einde van de middag. Ik heb mijn spullen uitgepakt, heb de tv (met dus Netflix) ontdekt, nam een heerlijke douche (eindelijk een douchekop die hoger is dan ikzelf!) en ben de kamer niet meer uitgekomen. Ik heb nog wel even buiten gekeken, maar kwam er al snel achter dat het benauwd warm was en allerlei ongedierte het op mij gemunt had. Er vlogen bij de bomen ook vuurvliegjes, dat had ik nog nooit gezien, heel mooi! Toen ik naar bed ging, was ik blij dat de airco niet meer aan sloeg. Maar ook dat de treinen 's nachts niet rijden. De spoorlijn loopt praktisch door de achtertuin. Nu is dat op zich niet het ergste, maar de treinen hier toeteren keihard bij iedere spoorwegovergang, dat zijn ze blijkbaar verplicht. En aangezien de treinen in de stad niet al te hard rijden (behalve dan die laatst in Philadelphia ontspoorde), duurt het wel even voordat je de trein niet meer hoort.

Vanmorgen heb ik wat uitgeslapen, na een redelijke nacht. Ik ben naar het Athens Welcome Center gegaan, waar een hele aardige vrouw me een stadswandeling mee gaf. Die heb ik gelopen, met de nodige tussenstops. Het was meer dan 30 graden rond 12 uur en ook was het vochtig. Ik heb ergens brood gegeten waar ze airco hadden, om af te koelen. Daarbij lees ik altijd een boek, die ik standaard in mijn rugtas heb zitten. Even later liep ik over de campus van de University of Georgia. Een prachtig terrein met veel groen, mooie bomen en oude gebouwen. Dat is nog even iets anders dan Saxion (sorry)! Ook daar heb ik weer een tijdje op een bankje gezeten, in de schaduw, met een windje en mijn boek, om af te koelen. De rest van de wandeling heb ik afgemaakt, maar wel laaaaang-zaaaaam.

Eenmaal terug bij het Welcome Center, heb ik nog een tijdje met dezelfde vrouw op de schommelstoelen op de veranda zitten praten. Ze bood me een flesje koud water aan, heerlijk! Ze bleek uit New Orleans te komen, dat was nog eens leuk! Ik vertelde dat ik daar ook was, maar wanneer precies, dat wist ik niet meer, haha. Het was even gezellig, ik hou er van om zo hier en daar een verrassend gesprek te hebben.

Daarna ben ik naar mijn kamer gegaan om goed af te koelen. Ik zag dat Jolien online was en we hebben lekker een tijdje geSkypet. Raar hoor, dan lijkt het net of je heel dichtbij bent opeens. Fijn om haar verhalen te horen over de verjaardag van mijn moeder, over haar werk en over haar zwangerschap (nu mag ik het echt zeggen!). Ze heeft nog wat last van misselijkheid, maar zij & Stefan en onze hele familie zien uit naar nieuw leven in november!!! Na onze gesprekje besloot ik een middagdutje te doen, een echte siësta bij deze hitte. Ondertussen begon het buiten te rommelen en een flinke onweersbui trok over. Dat zat er ook wel aan te komen, met de hitte en vochtigheid van vandaag.

Voor het avondeten, het was ondertussen bijna droog, ging ik naar een tentje waar ze 'soul food' verkopen, genaamd 'Weaver D's Delicious Lunch'. Blijkbaar een wereldberoemd restaurantje, want de band R.E.M. heeft er een album naar vernoemd. Ik wist dat het om zes uur dicht ging, dus ik was er om half vijf. Ik had het plan er te gaan eten, maar trok dat plan in zodra ik binnenkwam. Er waren twee lange tafels op schragen, met er op een plastic kleed en daarop alle sauzen die je maar kunt bedenken. Er zaten twee mannen te eten en er stond één dame in de keuken. Ik stond naar het menu te kijken, maar ze maakte me direct duidelijk dat ze alleen nog gegrilde en gebakken kip had. Ik kon verder nog kiezen uit verschillende groenten. Dus ik stamelde maar wat en kreeg een bak eten mee, met een enorme beker 'lemonade' (ze keek me wel vreemd aan toen ik geen ijs in mijn drinken hoefde). Dus ik heb maar besloten dat op mijn kamer te eten. Het was best lekker, de kip was gaar met een knapperig laagje (ik had de gefrituurde gekozen). Daarbij sperziebonen (lekker!) en een prut met pompoen erin (ik ben er nog steeds niet uit of ik dat lekker vond). Ik heb gepoogd om mijn bak leeg te eten, maar het was te veel.

Dus dat was mijn dag wel weer. Tjonge, ik kan er altijd wel weer een heel verhaal van maken, ik verbaas mezelf, haha! Morgen op weg naar Macon, waarbij ik onderweg nog langs een paar plaatsjes wil met huizen uit het Antebellum (vóór de Burgeroorlog). Dan zie ik Stacey en de kinderen bij het autoverhuurbedrijf en gaan we samen naar haar ouders in Augusta. Heb er zin in!

Hierbij de foto's:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152904920433589.1073741866.558143588&type=1&l=bbf37be46b