Soms zit het mee, soms zit het FLINK tegen...
Blijf op de hoogte en volg Nanda
20 April 2015 | Verenigde Staten, Warner Robins
Yep, ik ben nog steeds in Warner Robins, Georgia. Nu is het heel fijn om nog een nachtje bij Stephen, Stacey, Sadie en Finn te zijn, maar de reden waarom is minder leuk... Het begon allemaal redelijk goed vanmorgen. Koffers gepakt, kinderen geknuffeld, en met Stacey op weg naar de autoverhuur. Daar begon het, de prijs was veel te hoog. Naar een volgende verhuurder, waar bleek dat ik een speciale vergunning nodig heb om als buitenlander in Georgia te kunnen rijden. De verhuurder wilde me dus geen auto meegeven. Dit was mij geheel nieuw, vorig jaar repte niemand er over. Toen hebben Stacey en ik echt alles geprobeerd, op internet, via de telefoon, via Facebook. Ik heb zelfs het consulaat in Atlanta aan de telefoon gehad. De vergunning is blijkbaar voor 10 euro bij de ANWB te verkrijgen, maar ja, dat gaat dus niet meer lukken. En bij de Amerikaanse versie ervan, de AAA, kunnen ze alleen documenten maken voor Amerikanen die in het buitenland gaan rijden. Uiteindelijk ben ik in Stacey's minivan naar Macon gereden, om daar bij de AAA te overleggen wat te doen. Het helpt altijd meer als je iemnd face-to-face spreekt. Daar zat ook een Hertz in hetzelfde kantoor. De mevrouw daar heeft het voor elkaar gekregen dat ik wel een auto mee krijg, maar dan morgen. Ik vertrek toch z.s.m. uit Georgia en als ik terug kom, dan is het voor een paar dagen. Ik zal de risico's maar niet noemen, voor het geval één of andere slimmerd mijn blog aan de state troopers doorgeeft.
Al met al een stressvolle, en hele dure, dag. De mevrouw van de Hertz kon me wel een korting geven en morgenvroeg wellicht nog meer. Het was wel leuk om het gezicht van Sadie (bijna 7) net te zien, die dacht dat ze mij over vier weken pas weer zou zien. Ik kreeg gelijk een dikke knuffel. Voor Finn (net 3) was het de normaalste zaak van de wereld: 'Nanda, I'm making some Play-Do pizza'. Morgen brengt Stacey me, samen met de kinderen, naar Macon, ongeveer 30-45 minuten hiervandaan. Vanavond komen er twee vriendinnen een wijntje drinken. Ik ken beiden nu wel een beetje, ze zijn van de kerk, dus dat wordt vast gezellig. Stephen gaat naar zijn opleiding.
Oh ja, ik moet nog vertellen wat we gister gedaan hebben. Niet heel veel bijzonders, maar wel heel leuk. Het was apart om weer naar dezelfde kerk te gaan, nooit gedacht dat ik er nog terug zou komen. De band was echt heel goed. Helaas kon ik niet meezingen, want in de loop van de zaterdag ben ik mijn stem kwijtgeraakt. De hele zondagmorgen en -middag klonk ik echt verschrikkelijk. Het deed geen pijn, maar het was wel superfrustrerend. Voor de lunch gingen Stacey, Sadie en ik naar Panda Express, een fastfood Chinees restaurant. Heeeel lekker, ik had noodles met kip en garnalen. Het is Sadie's favoriete restaurant. Daarna gingen we naar de bioscoop, om The Sound of Music te zien. De film is dit jaar 50 jaar oud en het was een jubileumvoorstelling. Tof om de film een keer op groot scherm te zien. Helaas kon ik weer niet meezingen, haha. Sadie vond het geweldig. Maar de scene waarop Maria en de kapitein gingen zoenen, vond ze toch echt 'embarrasing'. Ze deed zelfs haar handen voor haar oegn, haha! Na de film de mannen van huis opgehaald en nog ergens brood gegeten. Het is hier vrij normaal om ofwel buiten de deur te eten, ofwel om eten te halen. Dat is vaak goedkoper dan zelf koken. Gelukkig kwam gedurende de avond mijn stem weer terug en heb ik nog lekker kunnen kletsen met Stacey, terwijl Stephen aan een verslag voor zijn opleiding aan het werken was.
Voor zover. Hopelijk dus morgen op weg naar Florida, waar ik helaas een dag korter zal verblijven. Gelukkig zit ik in Mobile, Alabama ook 'in de buurt' van het strand, dus wat dat betreft maakt het niet zo veel uit.
Al met al een stressvolle, en hele dure, dag. De mevrouw van de Hertz kon me wel een korting geven en morgenvroeg wellicht nog meer. Het was wel leuk om het gezicht van Sadie (bijna 7) net te zien, die dacht dat ze mij over vier weken pas weer zou zien. Ik kreeg gelijk een dikke knuffel. Voor Finn (net 3) was het de normaalste zaak van de wereld: 'Nanda, I'm making some Play-Do pizza'. Morgen brengt Stacey me, samen met de kinderen, naar Macon, ongeveer 30-45 minuten hiervandaan. Vanavond komen er twee vriendinnen een wijntje drinken. Ik ken beiden nu wel een beetje, ze zijn van de kerk, dus dat wordt vast gezellig. Stephen gaat naar zijn opleiding.
Oh ja, ik moet nog vertellen wat we gister gedaan hebben. Niet heel veel bijzonders, maar wel heel leuk. Het was apart om weer naar dezelfde kerk te gaan, nooit gedacht dat ik er nog terug zou komen. De band was echt heel goed. Helaas kon ik niet meezingen, want in de loop van de zaterdag ben ik mijn stem kwijtgeraakt. De hele zondagmorgen en -middag klonk ik echt verschrikkelijk. Het deed geen pijn, maar het was wel superfrustrerend. Voor de lunch gingen Stacey, Sadie en ik naar Panda Express, een fastfood Chinees restaurant. Heeeel lekker, ik had noodles met kip en garnalen. Het is Sadie's favoriete restaurant. Daarna gingen we naar de bioscoop, om The Sound of Music te zien. De film is dit jaar 50 jaar oud en het was een jubileumvoorstelling. Tof om de film een keer op groot scherm te zien. Helaas kon ik weer niet meezingen, haha. Sadie vond het geweldig. Maar de scene waarop Maria en de kapitein gingen zoenen, vond ze toch echt 'embarrasing'. Ze deed zelfs haar handen voor haar oegn, haha! Na de film de mannen van huis opgehaald en nog ergens brood gegeten. Het is hier vrij normaal om ofwel buiten de deur te eten, ofwel om eten te halen. Dat is vaak goedkoper dan zelf koken. Gelukkig kwam gedurende de avond mijn stem weer terug en heb ik nog lekker kunnen kletsen met Stacey, terwijl Stephen aan een verslag voor zijn opleiding aan het werken was.
Voor zover. Hopelijk dus morgen op weg naar Florida, waar ik helaas een dag korter zal verblijven. Gelukkig zit ik in Mobile, Alabama ook 'in de buurt' van het strand, dus wat dat betreft maakt het niet zo veel uit.
-
20 April 2015 - 23:55
Stefan:
Dat zijn verassingen die minder leuk zijn, gelukkig kun je wel verder morgen.
Goede reis en hopelijk geen gedoe met state troopers!
-
21 April 2015 - 06:17
Aldrich:
Hey Nanda, geniet van je vakantie en wees gerust, als ik het zo inschat heb je een mooie tij voor de boeg. Trouwens je hoef je geen zorgen te maken over de "state troopers". Ik mail ze wel dat ze je met rust moeten laten. (grapje :-P) -
21 April 2015 - 09:36
Jan Kooij:
Wat zou het leven eenvoudig zijn als je achter de moeilijkheden kon kijken, zoals de lezers van jouw blog. Toch zullen velen, en jij in ieder geval, de ervaring hebben dat veel dingen uiteindelijk 'goed' komen. -
21 April 2015 - 19:03
Jolien:
Hi lieve zus
Wat balen even maar zoals ome Jan al zegt, komen veel dingen weer goed! Je bent vast onderweg vandaag als het goed is gegaan met de auto. Goede reis!
Liefs -
22 April 2015 - 22:28
Alette:
Ha Nanda, mooi verslag! Alles zal recht komen moet je maar denken. Genoeg mooie dingen om van te genieten. Goede reis, veel zon, geluk en plezier. Groetjes Alette
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
