United Nations & Hair ;-)

Gisterochtend vroeg vertrokken, op naar de TKTS Booth, om een kaartje voor een musical te kopen. Het is 'Hair' geworden. De andere opties waren Mamma Mia (maar film al drie keer gezien) en Mary Poppins (maar gaat Jolien jaloers van worden). Helaas geen Phantom, Lion King of Wicked... De grote shows zijn als eerste uitverkocht. Ik begreep dat ik op rij 3 zou komen te zitten, ja, van achteren, haha! Maar goed, hier later meer over.

Na het bezoek aan de TKTS gingen we naar ons favo-warenhuis 21st Century, de derde, misschien vierde keer al in een week tijd, vlakbij Ground Zero. Ik heb daar een trui en broek voor het zoontje van mijn gastgezin gekocht. Als bedankje voor de goede zorgen, maar ook omdat het vandaag Chinees Nieuwjaar is. Ze hebben gisteravond uren aan de telefoon gezeten met allerlei familie in China. Ook Charity heeft even met haar ouders gebeld.

Anyway, na dit warenhuis besloten Charity en ik om toch maar onze wegen te scheiden. Ik had ondertussen alweer zere voeten en wilde niet helemaal mee naar 86th (uptown) om te gaan winkelen en daarna nog naar het VN-gebouw. Dus zij is alleen gaan winkelen, weer op Lexington Avenue. Dat vond ze wel prima. Zo houden we het leuk en doen we allebei wat we het interessantst vinden.

Ik ben dus naar het hoofdkwartier van de Verenigde Naties geweest. Het gebouw werd in mijn boekje als heel mooi omschreven. Daarin verschillen de auteur en ik van mening, ook al herken in inderdaad Le Corbusier (architect) in de stijl. Meer indruk maakten al de vlaggen en ja, ook die van ons hing er tussen. Het schijnt dat op 3 eilandengroepen na, alle landen lid zijn van de VN, dat zijn er 192. Dus net zoveel vlaggen.

De beveiliging was net als op het vliegveld, geen vloeistoffen mee naar binnen en tas door de scan en ik door een poortje. Tas moest ook afgegeven worden. Binnen moest ik 45 minuten wachten tot de volgende rondleiding. Hier ontmoette ik een Israelier, die voor de Israelische regering werkt, ik dacht in Puerto Rico. Hij was op doorreis en maakte een lange tussenstop in New York. Hij dacht dat ik een local was, haha. Blijkbaar is mijn Engels al behoorlijk geamerikaniseerd. Net als mijn Nederlands trouwens. Ik sprak een Nederlands stel en struikelde gigantisch over de eerste paar zinnen. Vooral de volgorde van woorden en de vervoeging van werkwoorden gaat me dan niet meer goed af. Ik moest erg om mezelf lachen.

De rondleiding werd gegeven door een jonge Chinese vrouw. Ze vroeg iedereen om te vertellen uit welk land ze kwamen: Canada, Israel, Nederland en Japan. Ze kon in iedere taal wel een woordje, indrukwekkend hoor. De rondleiding was heel interessant, ik ben veel te weten gekomen over het hoe en waarom van de VN. Ook de grote vergaderzaal vond ik heel interessant, indrukwekkend zelfs. Goed om te zien dat ieder land hier vertegenwoordigd is en dat ieder land evenveel stemrecht heeft. Ook al worden de resoluties wel door een kleinere, roterende groep landen bedacht en uitgevoerd.

Als laatste avondmaal samen, zijn we heel gepast bij de McDonald’s wezen eten. Mijn tweede keer pas sinds ik in de VS ben! Het was een van de vele McD’s rond Times Square. Het was gezellig en fijn om nog even met zijn tweeen te zijn. Bij thuiskomst werden er dus allerlei telefoontjes naar China gepleegd.

Vanmorgen begon nogal raar. Charity ging met de familie boodschappen doen bij een Chinese supermarkt, omdat ze deze graag wilde zien. De afgelopen week is voor Charity ook bijzonder geweest, omdat ze zoveel Chinees heeft kunnen praten, maar ook het echte Chinese eten heeft kunnen proeven. Dat had ze blijkbaar behoorlijk gemist. Het afscheid was dus kort en bondig. Toch hopen we dat ze nog een keer naar Nederland kan komen. Haar toekomst is nogal onzeker na haar afstuderen in mei. Ze bidt dat God haar ergens heen leidt en daarvoor in de financiele ondersteuning voorziet.

Ik ben rond elf uur naar The City vertrokken. Daar heb ik nog even een stop bij Washington Square gemaakt, een beroemde plek hier, waar ik nog niet was geweest. De gebouwen rond dit plein behoren voornamelijk tot de New York University (NYU). Ik vind het een mooie plek, ook al doet het nogal kaal aan nu in de winter. Ook begint hier 5th Avenue, de duurste straat om te wonen en te winkelen.

Daarna dus op naar het theater. Rij 3 van achteren bleek niet erg te zijn, het was een klein theater, zat op de 18e rij ongeveer. Mooi overzicht op het podium. Bovendien liepen de acteurs zo nu en dan door de zaal. Wat een eh... bijzondere musical is Hair. Ik moet nog even gaan nalezen waar het precies over ging, want de teksten die ze zongen kon ik amper verstaan. Dan is het toch echt een nadeel dat Engels niet je eerste taal is. Ik vond het geheel wel heel sprankelend, levendig en fleurig, want flower-power-hippie was het zeker. Alleen... iemand had me wel even mogen waarschuwen dat de hele cast vlak voor de pauze opeens in hun poedeltjenakie op het podium zou staan... Omdat ik de tekst niet verstond, weet ik de reden hiervoor ook niet echt. Ik heb wel genoten, maar zou het niet gelijk aan iemand aanraden. Het einde was trouwens zeer tof! Het publiek mocht op het podium komen om mee te dansen. Omdat ik als laatste er op kwam, stond ik nogal voor aan. Lekker mee swingen dus: ‘Let the sunshine in!’. Het feestje wordt ook altijd gefilmd en dan online gezet. Ik zal morgen kijken of ik er op sta en dan de link hierbij plakken. De acteurs omhelsden, geheel in de hippie-gedachte, het publiek op het podium. Ook ik kreeg een knuffel van een halfnaakte acteur met lang haar. Ach ja... dan doe je maar mee natuurlijk, haha.

Ik zit nu bij de familie thuis, te wachten op het diner. Gelukkig heb ik in de stad al wel wat gegeten, want het is ondertussen al bijna negen uur. De nicht van Charity denkt dat ik het Chinese eten niet lekker vindt en heeft speciaal voor mijn twee ‘Italiaanse worsten’ gekocht. Ik heb al meerdere keren uitgelegd dat ik alles wil proberen en het meeste ook echt lekker vind, maar ze begrijpt me niet helemaal, geloof ik. Ze zijn wel vriendelijk, maar soms ook erg Chinees. Gelukkig heeft Charity me heel wat uitgelegd over de cultuur en kan ik er goed mee om gaan.

Morgen ga ik een tweede poging wagen om naar Ellis & Liberty Island te gaan. Het schijnt morgen bewolkt te zijn, dus hopen dat de veerboten wel gaan. Ook zal ik morgen eindelijk mijn vriendin Anjoo ontmoeten, die ik in Cambridge heb leren kennen. Ze komt naar de kerk waar ik morgen naar toe gaan, dezelfde als vorige week. De communicatie met haar verliep niet geheel vlekkeloos, waardoor ik nu tot en met maandag bij mijn gastgezin blijf. Eigenlijk zou ik nog twee nachten bij Anjoo gaan logeren. Maar zij is druk met Fashion Week (ze studeert aan New York Fashion Insitute), dus het kwam toch niet zo goed uit. Ook is het wel handig als ik hier blijf, hoef ik mijn koffer nog maar een keer in te pakken. Bovendien is de man van Charity’s nicht maandag vrij, het is dan President’s Day, dus hij kan me naar Newark Airport brengen, dat hier maar een half uur vandaan is.

Voor zover, waarschijnlijk mijn laatste verslag vanuit de VS. De volgende zal ik thuis gaan maken, zodra ik bijgekomen ben van mijn jetlag. Het wordt een zware opgave, vrees ik. Ik vertrek maandagavond om zes uur (VS time) en kom om acht uur (NL tijd) de volgende ochtend op Schiphol aan. Ik ga er maar van uit dat ik in het vliegtuig weinig slaap zal krijgen. Gelukkig haalt Elmar me op en gaan we samen ontbijten, gezellig! Dus, tot in Nederland!