Chilly Chicago

Hoi allemaal, brrrrrrrrr,
Ik ben gelukkig al gewend aan het tijdsverschil, ik heb bijna het klokje rond geslapen gister. Dat kwam waarschijnlijk doordat ik voor mijn gevoel pas om half vijf 's nachts naar bed ging. Dus praktisch 24 uur achter elkaar wakker gebleven.

De vlucht ging allemaal prima. Het vliegtuig zat halfvol, dus genoeg ruimte. De stewardessen waren aardig en overlaadden me met extra's, zowel in lekkers als in aandacht. Na het landen was er ongeveer een uur lang miscommunicatie tussen mij en de Andersons, dus ik heb een tijd op hen staan wachten. Het blijkt dat smsen bij deze familie onbekend is, dus ik moest ze bellen.

De Anderson's zijn heel aardig. Van de zeven kinderen wonen er nog drie thuis: Joshua (16), Jeremy (14) en Jenessa (6). De andere vier J's (Jonathan, Jennifer, James en Jason) studeren aan de school waar ook Charity is. Dus die zal ik nog ontmoeten.

Ik heb hier een eigen kamer, met een gigantisch bed, mooi rose behang en een rose badkamer, haha. Niet echt mijn ding, maar wel knus. Het valt me op dat de inrichting hier nogal ouderwets is. Veel donkere, logge meubels, gouden randjes aan lampen, deuren en meer van dat. Het lijkt wel of ze in de jaren tachtig zijn blijven steken. Het geheel deed wel gezellig aan.

De Anderson's hebben het huis zelf gebouwd. Ze zijn in juni 2009 begonnen en trokken in december van hetzelfde jaar in het huis. Het is nog niet helemaal af, er zijn nog wat gaten in de muur voor stopcontacten, sommige deuren klemmen nog. De vader is dominee, maar is ook aannemer (geweest). Ze bouwen huizen als familie, om daarna door te kunnen verkopen. De kinderen gaan niet naar school, maar de moeder geeft hen les. Ze zijn daardoor altijd thuis en kunnen ook helpen klussen. Ze hebben allerlei taken in het huishouden ook. Het schijnt onder christelijke families vrij normaal te zijn om je eigen kinderen les te geven... Niet mijn keus...

Vandaag ben ik alleen naar downtown Chicago geweest. Het is echt verschrikkelijk koud, dus belangrijk om in beweging te blijven. De lucht is helder, het vriest en het waait. Op de foto's zie je mij dan ook ingepakt met een muts en mijn sjaal hoog opgetrokken.

Bij het Chicago Cultural Center werd mij een gratis gids aangeboden. Dit zijn gepensioneerden, die als vrijwilliger rondleidingen geven. Ik ging dus op stap met Carol, 65+, erg aardig. Ik bleek de enige geinteresseerde te zijn, dus kreeg een prive tour langs en in verschillende gebouwen. Erg mooi, maar ook erg Amerikaans. Carol was blij verrast met mijn interesse in kunst, geschiedenis en architectuur, dus onze tour duurde iets langer dan gewoonlijk. Na de lunch (bij Subway, mmm) ben ik terug gegaan naar het Center. Vroeger was daar de Public Libray (Openbare Bibliotheek). Het is gebouwd vlak na de grote brand in oktober 1871, bijna volledig met baksteen en daarop marmer. Er zijn meerdere koepels van Tiffany, schitterend glas-in-lood!

Later in het John Hancock Center op de 96e verdieping een cola ($ 5,00) gedronken en naar het spectaculaire uitzicht gekeken. Je kunt ook naar een paar verdiepingen hoger, waar je $ 15,00 betaald, zonder drankje. Tip van Portugees Filipe (die ik overigens wel gesproken heb over de telefoon, maar niet in levende lijve, hij was ziek). Daar twee Duitse meiden ontmoet en zelfs met hen Duits gesproken. Daar was ik zelf nogal van onder de indruk, omdat mijn hoofd zo vol Engels zit.
Zo juist diner gehad, soort van Chinees. Nu moet ik van Jenessa helpen met haar knutselwerkje voor Valentijnsdag en daarna gaan we een film kijken. Morgenochtend naar de kerk en dan 's middags met iemand en een groepje jongelui met de auto naar Charity!!! Dus later meer nieuws vanuit hier!