4. Killarney

Ik ben nu een paar dagen in het zuidwesten van Ierland. Je zou dit een uithoek kunnen noemen, maar dan wel uithoekEN. Er zijn hier meerdere schiereilanden, die als vingers naast elkaar de oceaan in grijpen. Zaterdag ben ik vanuit Cork vertrokken om het zuidelijkste schiereiland te bekijken. Ik ben eerst naar Kinsale gereden, dat een schattig havenplaatsje moet zijn volgens mijn reisgids. Dat was het zeker! Maar dat vonden een paar honderd andere toeristen ook. Aangezien ik nog een lange weg te gaan had, ben ik doorgereden. Langs de zuidwestkust ligt de Wild Atlantic Way, een autoroute die nogal slingert, met natuurlijk hele smalle wegen. Onderweg is veel te zien uit de oudheid, zowel van heel oud tot iets minder oud. Zo kwam in ik Timoleague nog de ruïne van een klooster tegen. Het staat al een hele tijd leeg, want inmiddels hebben de mensen van het dorp het als begraafplaats in gebruik genomen. Het uitzicht vanuit de raamloze vensters op het water was echt schitterend. Daarna ben ik gestopt bij de Drombeg Stone Circle. Dit is, zoals de naam zegt, een cirkel van stenen. Volgens mijn gids hebben de Kelten rond het begin van onze jaartelling deze 16 menhirs naar deze plek gesjouwd. De cirkel was voor ceremoniële doeleinden, maar de mensen hebben er ook gewoond, omdat er ook twee hutten gestaan hebben. Vervolgens was het echt een heeeel eind rijden naar mijn volgende stop. De afstanden zijn niet zo groot, maar ik denk dat ik gemiddeld 40 km per uur rij. Het is gewoon te eng, de wegen slingeren, zijn onoverzichtelijk en de Ieren zelf rijden als maniakken. Ik heb inmiddels geleerd hoe je huurauto's kunt herkennen en die zijn zo mogelijk nog gevaarlijker dan alle eerder genoemde factoren bij elkaar opgeteld. Ik zag vandaag een Duitser een rotonde verkeerd nemen… hihi.

Aan het uiteinde van de wereld, zo leek het tenminste, was het Mizen Head Signal Station. Hier was ooit een vuurtoren en een station om schepen voor mist te waarschuwen. Nu is daar radar voor in de plaats gekomen en is het station buiten gebruik. Je kunt er naar toe lopen via een pad met haakspeldbochten en een enorm hoge brug. Het uitzicht op de kliffen is echt adembenemend mooi. Toen ik weer op weg ging, zag ik een jong stel staan met een bordje ‘Bantry’. Omdat ik zelf een paar keer gelift heb, en deze twee er betrouwbaar eruit zagen, heb ik ze meegenomen. Het waren twee Franse twintigers, die een aantal maanden in Ierland op boerderijen werken. In de weekenden bezoeken ze al liftend allerlei bezienswaardigheden. En ondertussen verbeteren ze hun Engels. Ik vond erg leuk om met ze te praten en om passagiers te hebben. In Bantry heb ik ze gedag gezegd en heb ik nog even wat rond gelopen. Daarna was het nog meer dan anderhalf uur rijden naar mijn airbnb. De rit ging goed, maar ik was bekaf toen ik eenmaal arriveerde. Ik was tien uur op pad geweest. In mijn airbnb werd ik ontvangen met een grote kop thee door een heel aardig stel. Ze hebben zelf een wat oudere hond en twee labradorpups, van 3 en 11 maanden. Zij trainen deze jonge honden, zodat ze opgeleid kunnen worden tot blindengeleidehond. Het huis is prachtig en mijn kamer met eigen badkamer ook. Verder hoort er ook een uitgebreid ontbijt bij, met zelfgebakken brood en eieren van eigen kippen!

Zondag dacht ik weinig te gaan doen, maar uiteindelijk ben ik alsnog de hele dag weg geweest. Ik ben begonnen bij een uitzichtpunt over het Killarney National Park, met bossen en grote meren. Daarna naar Muckross House, een huis uit 1850 met prachtige tuinen. Ik heb de rondleiding gedaan, wat heel interessant was. In 1861 is Queen Victoria hier geweest, samen met haar man en 4 van hun 9 kinderen. Het halve huis werd verbouwd en opnieuw ingericht, omdat zij een paar dagen op bezoek kwam. Niet veel later verloor de familie te veel geld en moesten ze het landgoed verkopen. De volgende familie woonde er tot in de jaren ’20 van de vorige eeuw. Daarna is het gegeven aan het Ierse volk en onderhoudt de overheid het. Na de rondleiding liep ik nog door de tuinen, waar ik de Canadezen van een paar dagen eerder weer tegenkwam! Dit keer hebben we een foto gemaakt en heb ik ook hun emailadres gekregen. Ze gaan dus nog naar Nederland, dus wie weet zie ik ze binnenkort weer.

Na Muckross House heb ik nog de Torc Waterfalls en Ross Castle bekeken. Daarna heb ik bij een bistro aan het meer gegeten. En daarna… ben ik naar de show Celtic Steps geweest! Dat was echt ontzettend gaaf! Een band met piano, accordeon, viool, fluiten, gitaar, banjo en een Ierse trommel ‘bodhran’ speelde typische Ierse muziek. Bij sommige nummers zong de violiste en bij andere nummers… werd gedanst! Drie meiden en drie jongens lieten Ierse dansen zien, die wij wel kennen als Riverdance. Ik heb echt alleen maar zitten glimlachen en klappen. En dat tussen busladingen Amerikanen, Fransen en Duitsers. Volgens mijn gastheer ben ik een F.I.T., een ‘free independent traveller’, hahaha. Ik hoorde er niet echt bij dus. Na de show moest ik door het donker naar huis rijden. Dit is echt heel, heel, heel erg eng! In plaats van een half uur, deed ik er drie kwartier over. Ik heb een aantal (waarschijnlijk geïrriteerde) Ieren voorbij laten gaan. Dit was de eerste en laatste keer dat ik dit gedaan heb!

Vandaag heb ik een deel van de Slea Head Drive gereden over het schiereiland van Dingle. Ik ben bij Dingle begonnen, een leuk plaatsje met gekleurde huizen. Dat zie je hier wel vaker, al die verschillende kleuren. Ik denk dat ze dat doen om de grijsheid van het weer, de rotsen en de oude kerken op te heffen. Ik reed weg met lichte regen, maar bij Dingle was het droog en daarna bleef dat ook zo! Tot nu toe dus echt superveel geluk gehad met het weer. Ik heb onderweg heel wat oude dingen gezien, zoals bijenkorfhuisjes, een half in zee gestort fort, leuke plaatsjes, hoge kliffen, enorme stranden enzovoort enzovoort. Je moet de foto’s maar bekijken voor een beter beeld (letterlijk en figuurlijk). Het is ondertussen namelijk tien uur geweest en ik ben echt heel erg moe. Mijn tablet deed net moeilijk met de app van Word, waardoor ik dacht al mijn tekst van de afgelopen twee dagen kwijt te zijn, maar gelukkig was het toch opgeslagen. Ik ben echter wel een paar uur verder… Ondertussen ook nog met de bewoners hier gepraat en weer veel geleerd over de omgeving. Zo maar weer eens naar bed!

Hierbij de link naar de foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10155560750913589.1073741914.558143588&type=1&l=910d821c36