2. Wexford
Blijf op de hoogte en volg Nanda
15 Mei 2018 | Ierland, Wexford
Jullie vroegen het je misschien af de afgelopen drie dagen, maar ik ben veilig en wel in mijn nieuwe airbnb aangekomen. Dat was op zich niet vanzelfsprekend. Ik moest namelijk voor het eerst van mijn leven LINKS rijden. Dus in een auto waar het stuur RECHTS zit. Ik ben niet snel zenuwachtig, maar hier zag ik toch echt tegenop. Wonderbaarlijk genoeg reed ik zo weg en huppakee, de snelweg op! Weg zenuwen, oef. Helaas was de snelweg van korte duur, en mocht ik gelijk daarna kennismaken met de smalle wegen waar Ierland bekend om staat. Ik heb een paar keer de berm geraakt en heb nu ongeveer door hoeveel auto er nog aan mijn linkerzijde zit. Op goede hoop rij ik dan zo links mogelijk, om niet aan de rechterkant tegemoetkomend verkeer te raken. Tot op heden gaat het goed, heb zelfs al tegemoetkomende bussen en vrachtwagens ontweken! Maar serieus, die wegen zijn nog precies hetzelfde als toen men met paard en wagen zich verplaatste, of zelfs daarvoor! Smal en omringd door een variëteit aan bomen, heggen en muurtjes. Officieel mag je er dan 80 km/u, maar ammehoela, dat doe ik echt niet… tot ergernis van iedere Ier die ik achter me heb hangen. Het kan me niks schelen, dan halen ze me maar in.
Zondag heb ik onderweg naar Wexford een toeristische route genomen. De eerste stop was Hollywood, een gehucht met een kerk, een pub en drie huizen. Maar ik kan officieel zeggen dat ik in Hollywood geweest ben! Daarna ging ik de Wicklow Mountains in. Onderweg was het echt schitterend, voor zover ik om me heen durfde te kijken. Gelukkig was er halverwege een parkeerplaats en heb ik ook echt van het uitzicht kunnen genieten. Aan de andere kant van de bergpas lag Glendalough (spreek uit: Glendelock). Hier staat een eeuwenoude ruïne van een klooster, dat gesticht werd eind 6e eeuw! Naast de resten van een kathedraal en een kerkje, is er een superoude begraafplaats en een karakteristieke round tower te vinden. Het was echt een prachtige plek, het zonnetje hielp daar ook aan mee.
Zonder al te veel moeite vond ik mijn airbnb, aan de hand van de coördinaten die ik van de Nederlandse eigenaren had gekregen. Er is namelijk geen straatnaam en het ligt flink afgelegen, heerlijk! De vrouw komt uit Voorst, hoe is het mogelijk! Zij wonen in een zelfgebouwd halfrond huis. Mijn ronde chalet staat er vlakbij, ook door hen zelf gebouwd. Er om heen staan fruitbomen en er is een grote moestuin. Er wonen ook twee zwarte honden en twee katten. De honden zijn iedere keer weer enthousiast als ik aan kom rijden, zo leuk! Ik heb in het chalet alles voor mezelf: woonkamer, keuken, eethoek, badkamer en slaapkamer. Er is nog een slaapkamer, dus er kunnen vier mensen hier verblijven. Er is ook een tv, maar die heb ik bewust uitgelaten. Ik vermaak me heerlijk met lezen, heb al twee boeken uit.
Gister was het dus maandag en ben ik naar New Ross gereden. Daar heb ik het Dunbrody Famine Ship bekeken. In 1845 brak een enorme hongersnood uit, omdat de aardappeloogst mislukt was. De jonge gids vertelde hier levendig over, al duurde het even voor ik snapte dat hij ‘potato’ zei, het klonk zo ongeveer als poo-e-oo, en dan heel snel. Van de op dat moment 8 miljoen Ieren, ging er 1 miljoen dood van de honger. Er was eigenlijk best genoeg eten, maar de rijke Engelse landheren exporteerden alles. De arme pachters leefden altijd van de aardappelen en hadden gewoonweg pech. De pachters hadden drie keuzes: hopen dat ze het overleefden, naar een workhouse of emigreren. Zo vertrokken er nog eens 1 miljoen Ieren naar Amerika, Canada en Australië. Zo’n 10-20 % van de mensen overleefde de reis niet op deze ‘coffin ships’ (doodskistschepen). In de jaren na de hongersnood bleven mensen emigreren, waardoor er rond 1900 nog maar 3,5 miljoen Ieren in Ierland woonden. Het Dunbrody Famine Ship is een replica van een schip waarop het stervingspercentage het laagst was. De kapitein zorgde goed voor de mensen en snapte het nut van quarantaine als er iemand ziek was. Na het schip heb ik nog een tentoonstelling van handgemaakte tapijten bezocht, genaamd Ros Tapestry. Deze tapijten zijn recentelijk door 150 vrijwilligers gemaakt, in de stijl van de Middeleeuwen. Ze laten in 15 tapijten de geschiedenis van een aantal beroemde ridders zien. Echt heel knap gemaakt!
Na New Ross was ik van plan om naar Hook Lighthouse te gaan. Maar onderweg zag ik opeens een enorme ruïne. Deze bleek van de Dunbrody Abbey te zijn. Dit klooster werd in 1170 gesticht door de Normandier Richard de Clare, die hier bekend is als Strongbow. In de 17e eeuw verboden de Britse protestanten het katholicisme en raakten alle kloosters en kathedralen in verval. Zo staan er ontzettend veel ruïnes door het hele land. Deze van Dunbrody heeft nog wel een aantal muren staan, maar geen dak. Ik vond vooral de grootte van het complex indrukwekkend, de gigantische toren is nog vrijwel intact. Ooit woonden hier honderden monniken, ongelooflijk! Ik liep er samen met een Ierse vrouw uit Galway, verder waren er geen toeristen. Ook dat maakte het een bijzondere ervaring. Hierna ben ik teruggegaan naar mijn airbnb, waar ik gekookt heb. Daarna nog een tijdje met mijn ouders geskypet en nog wat gelezen.
Vandaag ben ik dan wel naar Hook Lighthouse gereden. Maar eerst nog langs Duncannon, om daar het fort te zien. Ik kwam er achter dat dit fort pas vanaf juni te bezichtigen is. Ik heb een tijdje naar de baai gekeken, waar de mist in slierten het strand op waaide. Het was namelijk best lekker weer en de zee verdampte op het strand waar er nog een klein laagje water stond. Daarna dus naar de vuurtoren. Deze stamt uit 1200 en is volgens de Ieren de oudste nog werkende vuurtoren ter wereld. De rondleiding was heel interessant. Nu heb ik in de VS heel wat vuurtorens gezien en ik weet nu ook wel wat van lenzen en het vak van vuurtorenwachter. Maar dit gebouw was echt van een andere orde. De muren zijn 4 meter dik, er loopt een trap omhoog in de muur zelf. Je kunt op verschillende verdiepingen komen, waar steeds weer wat uitgelegd werd. Ik vond heel echt heel interessant! Na de vuurtoren heb ik Tintern Abbey bekeken. Dat lijkt sterk op Dunbrody Abbey van gister, met het verschil dat na de val van het katholicisme de kerk is omgebouwd tot woning. Tot 1959 is het nog bewoond gebleven, door de laatste telg van een familie die het al vanaf 1680 in bezit had. De woning is gesloopt, zodat het weer de contouren van de kerk laat zien. Het bizarre hier was, dat ik weer dezelfde vrouw als van gister bij Dunbrody Abbey tegen kwam. We hebben er even goed om gelachen! Hierna heb ik nog even Kilmore Quay (spreek uit: Kilmor Kie) bekeken. Dat zou een charmant dorpje met een haventje moeten zijn, volgens mijn gids. Ik vond het wat tegenvallen. Ik heb er wel de lokale economie geholpen, door er hot chocolate met een scone te kopen en nuttigen. Daarna ben ik teruggereden en heb ik weer gekookt. Helaas de laatste avond hier… ik zou hier zomaar een hele tijd kunnen blijven, wat een heerlijke plek! Maar morgen ga ik weer verder, naar Cork!
Hier de link naar de foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10155549342968589.1073741912.558143588&type=1&l=eb843395ea
-
15 Mei 2018 - 20:30
Mineke:
Leuk over Ierland te lezen! Veel plezier nog. Als je in Cork bent is het stadje Cobh vlakbij Cork aan te raden. Leuk haventje en een prachtige kathedraal. -
15 Mei 2018 - 21:22
Fokkelien:
Hey Nanda, leuk om weer te lezen hoe je je daar vermaakt.
Dus links rijden valt toch wel mee he?
-
16 Mei 2018 - 07:37
Liese:
Hahaha poo e oo
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley