11 Old Orchard Beach & South Porland

Zondagmorgen begon, zoals voorspeld, met regen, heel heel veel regen. Maar dan ook echt veel regen, het viel met bakken uit de lucht. Ik had op internet een kerk opgezocht en ging naar de Bible Baptist Church in Saco, hier praktisch om de hoek, maar dan wel met de auto natuurlijk. Na een kort sprintje vanuit de auto stond ik in een mooi ruim gebouw. Ik werd verwelkomd door een aantal mensen, waaronder de voorganger en zijn vrouw. De dienst was goed, sommige liederen kwamen me bekend voor. Ook de preek was interessant. Ik moest wel gniffelen bij het groepje zangeressen op het podium. Eentje was een mollig meisje van een jaar of tien met prachtige krullen, maar oh boy, wat zong ze vals. Naast haar een oudere dame die een soort operastem opzette. En daarnaast een vrouw van middelbare leeftijd die een best mooie tweede stem zong, maar totaal overschaduwd werd door de andere twee. Het enthousiasme was er niet minder om en dat is het belangrijkste natuurlijk!

Terug in mijn airbnb heb ik een geluncht en nog even geskypet met Jolien en Stefan en Madelief. Vooral die laatste had me veel te vertellen, maar ik verstond er niets van. Mooi hoe ze dan gewoon doorkletst en hoe ze toch ook wel reageert als ik wat vraag. Zo bevestigde dat ze inderdaad zou douchen en haar tanden ging poetsen, maar ze was toch echt niet van plan om daarna naar bed te gaan, haha. Daarna heb ik een tijdje Call the Midwife gekeken, een nieuw seizoen op Netflix. En daarna een dutje gedaan. Ik dacht dat ik droomde toen ik na een uurtje mijn ogen open deed. De zon scheen en er was daadwerkelijk een blauwe lucht! Dus ik sprong in de auto en heb bijna een uur bij het strand gezeten en even langs het water gelopen. Het water was niet echt koud, dus lekker met de voeten in het water. Richting het zuiden zag het er stralend zonnig uit, maar als ik me omdraaide werden de wolken steeds donkerder. Toen ik weer in de auto zat, ging het dan ook enorm regenen. Ik had bedacht dat ik zelf ging koken, dus ik heb boodschappen gehaald voor spaghetti met broccoli. Toen ik de supermarkt uit kwam, stond er net een regenboog, wow! Het eten smaakte heerlijk, fijn om iets zelfgemaakts met groente te eten. De rest van de avond weer Netflix gekeken, want ik had het huis alleen. Dus kat op schoot en verstand op nul, fijn!

Vanmorgen ben ik toch maar gaan kijken wat er te doen valt als het regent, want dat deed het dus weer overvloedig. Ik vond informatie over Fort Williams, een voormalige legerbasis in South Portland. Daar staat ook een vuurtoren met een museum. Eenmaal daar regende het nog steeds flink, maar toen ik uit het museum kwam, werd het droger! De vuurtoren werkt, zoals vele andere, nog steeds. Maar met de dikke mist van vandaag helpt dat natuurlijk niet. Daarom klinkt iedere tien seconden de misthoorn en die echoot dan de baai in. Best indrukwekkend geluid! Er bleek een overkapping op het terrein te zijn, waar je kunt picknicken. Dus ik met koeltas vol met brood, smeersels en fruit daar naar toe. Tot mijn verbazing was er een grote mensen aan het picknicken. Ze vonden het niet erg als ik in een hoekje mijn lunch opat. Sterker nog, ze boden aan dat ik ook wel van hun salades en brood mocht eten. Ik heb vriendelijk bedankt, anders kom ik nooit van mijn eigen eten af, haha. En weet je wat het extreem coole was… dit was een groep Amish mensen en Mennonieten uit Ohio!!! Dus ik heb alsnog samen met de Amish gegeten!!! Met een aantal van hen heb ik even gesproken en dat was echt heel gaaf. Met een dame heb ik het zelfs over ons geloof gehad. Jammer dat ik niet meer tijd met hen kon doorbrengen, ze waren in een bus op doorreis. Wow, dit was echt een cadeautje, wat een verrassing!

Na Fort Williams ben ik naar twee andere vuurtorens gereden. De eerste was die van Spring Point Ledge. Deze staat ook op een pier, maar niet zo’n lange dit keer. Toch ben ik er niet naar toe gelopen. De blokken lagen te ver uit elkaar en het zag er glibberig uit. Met natte schoenen leeg me dat niet zo’n geslaagde missie. Gelukkig was het op dat moment niet zo mistig, dus ik heb de vuurtoren wel mooi op de foto gekregen. De volgende stop was Cushing’s Point, met de Bug Light. Op weg ernaartoe was een klein museum over Cushing’s Point. Ik had hier niet over gelezen en zag dat het gratis was. Dus leuk, dat doen we even (het was ondertussen toch weer wat gaan regenen). Wat bleek, deze hoek aan de kust was vooral in de Tweede Wereldoorlog een enorme scheepswerf, waar bijna aan de lopende band vrachtschepen voor het leger en de marine werden gebouwd. Ze werden vervolgens in beschermd convooi naar Europa gestuurd, om materieel en voorraden te brengen. Onderweg was er reëel gevaar van de Duitse U-boten, dus het was belangrijk om goed verdedigd te zijn. In het museum was Charlie dit keer de enthousiaste gepensioneerde vrijwilliger. Vol vuur vertelde hij over de scheepswerf en wat algemene informatie over Portland. Hij vond het zo leuk dat ik vragen stelde, dat hij bleef vertellen. Ik ben geloof ik nu zijn favoriete bezoeker van het seizoen, haha. Na een stevige handdruk heb ik hem in het Nederlands bedankt, wat hij erg leuk vond. De vuurtoren Bug Light was om de hoek. Ik ben er even wezen kijken, maar het werd steeds mistiger en natter. Toch wat leuke foto’s kunnen maken. De haven van Portland was om de hoek, dat wist ik, maar ik zag niets. Toch hoorde je duidelijk grote schepen langskomen, omdat die hun misthoorn lieten klinken. Ik dacht dat die van de vuurtoren al luid was, maar die van de schepen is bijna oorverdovend. Het was echt bizar om ze wel te horen, maar niet te kunnen zien, terwijl ze toch echt niet ver van de kust af moeten varen. Na Cushing’s Point ben ik naar Cape Elizabeth gereden, naar nog een vuurtoren. Maar deze wordt nog steeds door particulieren bewoond, dus daar kun je niet bij komen. Ondertussen was het ook al einde middag, dus tijd om terug te gaan.

Al met al was het een veel leukere dag dan ik verwacht had! Ik ben ook veel langer weg geweest dan ik gepland had. Hier in mijn airbnb is het nu weer stil. Cassie ligt te slapen, want die heeft een nachtdienst gehad. Ik heb weer hetzelfde eten gemaakt als gister. Nu ik dit tik, ligt Blue de kat op mijn onderbenen. Hij probeert af en toe op (of onder) mijn tablet of toetsenbord te gaan liggen, hilarisch beest. Morgen ga ik naar Cape Ann, mijn laatste locatie voor twee nachten. Onderweg heb ik nog wel wat dingen te bezoeken, maar daarover lees je later deze week wel meer.

Hierbij de link naar de foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10155029213988589.1073741908.558143588&type=1&l=7bcb26577a

NB: Mijn website is meer dan 40.000 keer bekeken in de afgelopen jaren. Wie zijn toch al die mensen??? :-)