10 Rockland, Portland & Kennebunkport

Vandaag heb ik voor het eerst niet zo’n zin om te schrijven. Ik ben best moe, want juist nadat ik eerder schreef redelijk te slapen, heb ik de afgelopen nachten niet zo best geslapen. Daar komt bij dat sommige dingen me behoorlijk tegen vallen. Zo ben ik het zat om iedere keer veel geld voor parkeren te betalen, om steeds weer kilometers te rijden om ergens te komen… en het weer is omgeslagen, dat werkt ook niet mee. Waar de voorspellingen gister nog zeiden dat het alleen maandag slecht weer wordt, blijft het nu waarschijnlijk de rest van de week regenen. Kan ik me vast voorbereiden op Nederland. Ik baal wel, want ik had gehoopt deze paar dagen weinig te doen, beetje lezen enzo, en dat dan wel BUITEN. Het ziet er naar uit dat ik dat dus binnen ga doen, maar waar weet ik nog niet. Ik ben in mijn volgende airbnb. Dit is een appartement in een complex, zonder tuin of balkon. Prima kamer en woonkamer en een aardige jonge meid die hier woont, ze heet Cassandra. Haar kat Blue woont hier ook, een langharige grijsblauwe Pers, die superlief is.

Maar nu ik toch bezig ben, zal ik toch verder tikken. Wel zo handig voor mijn fotoalbum later. Donderdag was het nog PRACHTIG weer en ben ik naar Rockland gegaan, een klein stadje aan het water. Aangezien je voor alle musea en dergelijke moet betalen, ben ik op zoek gegaan naar gratis dingen om te zien. En bij Rockland zijn twee vuurtorens, dus die heb ik weer opgezocht. De vuurtoren bij Owl’s Head staat hoog boven het water en is daarom zelf niet zo hoog. Het uitzicht was echt heel mooi! De vuurtoren van Rockland Breakwater staat aan het einde van een pier. Ik dacht, die pier, dat doe ik wel ff. Maar hij bleek 0,8 mijl lang te zijn, wat neer komt op 1,23 kilometer. Op zich niet heel erg lang, maar als je de foto’s ziet, zie je dat het niet echt relaxt lopen was. De pier is gebouwd met enorme blokken, die niet helemaal strak tegen elkaar aan liggen. Het is dus voortdurend uitkijken waar je je voeten neer zet. Aan het einde van de pier blijk je de vuurtoren niet eens goed te kunnen zien, hahaha! Maar, wederom, een mooi uitzicht! Daarna was het al weer vier uur ’s middags en ik moest nog terug rijden. Bovendien zou ik met de bewoners van mijn airbnb eten. De reis terug was wel weer mooi, de herfstkleuren zijn nu echt aanwezig! In mijn airbnb had Heather allerlei groenten klaargemaakt en zwaardvis op de barbecue. We begonnen vast met eten en even later schoof haar man Aubrey aan. Het was echt heel gezellig en lekker eten. Heerlijk om zo te kunnen kletsen.

Vrijdagmorgen begon het te regenen. Maar gelukkig hield dat op een gegeven moment wel op. Ik ben tot het einde van de ochtend in mijn prachtige airbnb gebleven. Daarna op weg naar het zuiden, naar Old Orchard Beach. Daar zou ik veel te vroeg aankomen, dus ik heb toch maar een tussenstop in Portland gemaakt. Dat is de grootste stad van de staat Maine. Bij het Visitor Center werd me geadviseerd om een trolley tour te doen van 1,5 uur. Dan zou je veel informatie over Portland krijgen enzo. Maar dit kostte weer veel geld en bovendien moest ik de auto nog ergens zien te parkeren. Dus niet gedaan. Ik vond wel ergens een plekje om mijn auto maximaal 2 uur te parkeren, voor slechts 2,5 dollar. Veel beter plan. Ik heb bij Starbucks wat te eten en drinken gehaald. Nu vragen ze daar altijd naar je naam. Ik dacht, dat spel ik dan maar even voor d’r… helaas kwam er Nanea op mijn bekertje te staan, haha. Ik heb een klein rondje door Portland gelopen. Het centrum bestaat vooral uit oude pakhuizen die nu omgebouwd zijn tot kantoren, restaurants en winkels. Leuk om gezien te hebben. Einde van de middag was ik in mijn nieuwe airbnb. Ik heb mijn spullen goed uitgepakt, want hier blijf ik vier nachten. De rest van de avond heb ik gelezen en Netflix gekeken.

Vandaag vertrok ik einde van de morgen naar Ogunquit, een klein plaatsje ten zuiden van hier. Daar is een klein museum over het verleden van het plaatsje. Het zou maar 20 minuten rijden moeten zijn, maar ik had niet in de gaten dat het nogal toeristisch was en dat het dan op zaterdag knettersdruk zou zijn. Dus pas na een uur rijden was ik bij het museumpje, mooi op tijd, om kwart voor twaalf… om er achter te komen dat het pas om 13.00 uur open ging. Ik heb daar op een bankje mijn lunch opgegeten en ben naar Kennebunkport gereden, wederom met file. In Kennebunk heb ik een klein museum met kunst bezocht, ze hadden een expositie van plaatselijke kunstenaars. De schilderijen en pastels waren heel mooi. In Kennebunkport, dat dus een ander plaatsje is, barstte het weer van de toeristen. Ik kon gelukkig snel mijn auto kwijt. Ik heb er even rondgelopen, een klooster gezien en wat winkels bekeken. Ik heb zelfs nog wat gekocht ook! Er was een winkel met allerlei accessoires voor honden en katten. Ik heb een nieuwe halsband voor Sora gekocht. Daarna heb ik door een wijk met gigantisch grote huizen gereden, vlakbij de kust. Helaas was het ondertussen steeds bewolkter geworden en aan de kust was het ronduit dikke mist. Er viel dus niet veel te zien richting zee, jammer! Op de terugweg reed ik nog langs het Wedding Cake House. Bekijk de foto’s en je weet waarom dit huis zo heet. Echt heel erg mooi, maar de bewoners hebben het niet (kunnen) onderhouden. Het is ernstig vervallen, wat echt heel zonde is. Hopelijk wordt het de komende jaren gerenoveerd!

Nu ben ik dus alweer een tijdje op mijn verblijfadres. Ik zit aan de bar te typen. Net heb ik even met Cassandra gekletst. Ze voelt zich vandaag niet zo lekker, dus ze vond het wel fijn om even menselijk contact te hebben (naast Blue de kat). Ik heb nog geen idee wat ik morgen ga doen. Misschien zoek ik wel een kerk op om naar toe te gaan. En ik moet naar eens googlen op ‘wat te doen in Maine als het regent’. Cassandra moet morgenmiddag werken, dus misschien wordt het ook wel een dagje bankhangen, dat heb ik eigenlijk nog niet gedaan de afgelopen 3,5 week. Ik realiseer me dat ik niet al te vrolijk over kom dit keer, maar ook dat hoort erbij. Niet alles is leuk en soms vallen dingen gewoon enorm tegen. Het helpt dan om even terug te kijken naar de gave foto’s van New York, Mount Washington, enzovoort. En om terug te denken aan de lieve mensen die ik tot nu toe ontmoet heb. Ik spreek vaak ook mensen op terrassen of bij musea. Ze zijn dan erg benieuwd naar mijn reis en wat ik al beleefd heb. Ik krijg complimenten op mijn Engels en ook vinden ze me dapper dat ik alleen reis. Nou, zo dapper voel ik me echt niet altijd. Er zijn genoeg situaties waarin ik me opeens heel onzeker en soms zelfs wat ongelukkig voel. Maar de verhalen van anderen doen me erg goed. Zo sprak ik een man wiens ouders uit Slowakije kwamen en die via Ellis Island (New York) de VS binnengekomen zijn. Of een andere man die op zijn motor al maandenlang aan het reizen is. Of een oude dame die naar mijn voeten keek en vroeg waarom ik als Nederlandse geen klompen aan had, hahahaha! Zulke gesprekken zouden er niet zijn geweest als ik met iemand samen gereisd had.

Zo, genoeg geschreven. Hierbij de foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10155024398303589.1073741907.558143588&type=1&l=bd29984457