02 Boston & Cape Cod

De tijd vliegt toch wel… ik ben alweer op mijn tweede bestemming! Maar eerst was ik zaterdag nog in Boston. Door toch wel een kleine jetlag ben ik ’s avonds vroeg moe en ’s ochtends vroeg wakker. Dus ik zou redelijk op tijd naar de bus kunnen. Maar vlak daarvoor had ik nog de kans om even met thuis te Skypen. Mijn oma was op bezoek bij mijn ouders, dus het was erg leuk om haar even te zien. Ze vond het wel bijzonder dat dit mogelijk was, terwijl ik zo ver was weg, haha!

Daarna met de bus en trein weer naar downtown Boston. Dit keer wist ik hoe het werkte en kwam ik zodoende geen vriendelijke onbekende tegen. Ik stapte uit bij Harvard, want het was tijd om een van de meeste bekende universiteiten ter wereld te verkennen! De rondleidingen worden gegeven door studenten van Harvard zelf. Het eerste leuke feit is dat ze in Boston de ‘r’ niet uitspreken. Zo is het Hahvahd, en zeggen ze pa’k i.p.v. park. Verder hebben er natuuuurlijk heel wat beroemdheden gestuurd. Twee ervan hebben hun studie echter nooit afgemaakt, maar zijn wel miljardair geworden… Bill Gates (van Microsoft) en Mark Zuckerberg (van Facebook). Op dit moment studeert de oudste dochter van Obama er, waardoor er bij haar studentenhuis altijd beveiliging staat.

De grote bibliotheek op de campus bestaat nog maar 100 jaar en daar zit ook wel een mooi verhaal aan vast. Een afgestudeerde aan Harvard ging op reis naar Europa om wat bijzondere boeken te kopen, waaronder een hele oude bijbel. Hij ging in 1912 met al zijn boeken aan boord van een nieuw schip, een onzinkbaar schip dat hem en zijn boeken veilig terug naar de VS zou brengen. Komt het jaartal en de onzinkbaarheid jullie al bekend voor? De jongeman zat inderdaad op de Titanic. Nu was hij een passagier in de eerste klasse en daarmee had hij recht op een plek in een reddingsboot. Dus je zou denken dat hij de ramp overleefd heeft. Maar hij stond zijn plek af aan zijn collectie boeken en stierf. Ik was er even stil van. Zijn moeder besloot daarna om Harvard een nieuwe bibiliotheek te geven, waarin de boeken van haar zoon een ereplek kregen. De oude bibliotheek werd gesloopt en deze ‘nieuwe’ kwam ervoor in de plaats. Er waren wel wat voorwaarden aan deze miljoenengift. Allereerst mag de bibliotheek nooit gesloopt of uitgebreid worden, hij moet blijven zoals hij is. En als tweede is er een leeskamer voor haar zoons geest gebouwd, waar elke dag door iemand verse bloemen worden neergezet en elke dag een bladzijde uit de oude bijbel wordt omgeslagen. Dat laatste gebeurt nog serieus elke dag. Het eerste leverde echter al snel een probleem op. De collectie van Harvard blijft zich uitbreiden, maar het gebouw kan niet mee groeien. Daarom is er nu onder de grond een enorme kelder, waarin je twee keer een marathon kan lopen zonder langs dezelfde boeken te komen. Miljoenen boeken worden hier onder de perfecte omstandigheden bewaard. Lijkt me gaaf om dat een keer te zien, maar onze gids zegt dat het in werkelijkheid gewoon doodeng is. Het is er aardedonker, want alleen waar je loopt gaat het licht aan. Inderdaad, dat klinkt best eng.

Na Harvard ben ik terug gegaan naar mijn airbnb. Op het station ontmoette ik dit keer een studente uit Algerije. Ze komt hier vier maanden haar Engels verbeteren en hoopt op een studie in de VS. Ze vroeg nog of we samen iets konden gaan doen, maar ja, ik bleef niet langer in Boston. Toch leuk om even zo met iemand te kunnen praten die uit een totaal andere cultuur komt! Bij terugkomst heb ik de auto gepakt om naar Salem te rijden.

Volgens mijn navigatie-app was Salem maar een half uur rijden, maar ik heb er echt veel langer over gedaan. Echt elk verkeerslicht sprong voor mijn neus op rood en de wegen zaten vol kuilen, van doorrijden was dus geen sprake. Wellicht komt de naam Salem jullie bekend voor. Hier vonden in 1692 processen plaats om heksen, zowel mannen als vrouwen, te veroordelen. Door de hysterie van een paar meiden werden onschuldige mensen veroordeeld tot een gevangenis of zelfs de dood, 19 van hen stierven ofwel door ophanging ofwel door uitputting in de gevangenis. Achteraf kwam men er achter dat de processen volslagen idioot waren en hebben de meiden en de rechters spijt betuigd. Maar inmiddels is Salem in de ban van de hekserij, vooral met Halloween gaan ze uit hun dak. Toch vond ik het museum waar ik was heel goed neergezet. Met behulp van poppen, muziek en een verteller word je door de geschiedenis geleid. Daarbij werd aan het einde de nadruk gelegd op het feit dat angst + een toevallige aanleiding leidt tot een zondebok. Toch een mooie gedachte. Ik heb daarna in Salem gegeten, een heerlijke burger met kip, spinazie en een kaas. Een man en vrouw met allebei een gitaar zongen in het restaurant liedjes, waarvan eentje ‘Groovy’ van Simon & Garfunkel was, superleuk!

Vanmorgen heb ik mijn koffer gepakt en alles weer naar beneden gesleurd. Op een of andere manier is het me gelukt om nu al een kofferbak vol aan spullen te hebben… Ik ben weer naar Watertown gereden, om samen met Aleksandra, Katherine en de 4 kinderen naar de kerk te gaan. Deze kerk was wat traditioneler dan ik gewend ben. Met name de houten banken… AU! Maar het was interessant en goed om samen met andere christenen te zijn. Na de dienst ben ik nog even mee terug naar huis gegaan. Daar heb ik snel wat gegeten om daarna op weg te gaan naar Cape Cod.

Het oorspronkelijke plan was om onderweg naar Cape Cod nog wat dingen te bezoeken. Maar deze kostten allemaal redelijk veel geld en waren waarschijnlijk alleen voor de patriottische Amerikaan interessant: iets met John Adams en zijn familie, dan iets met de Mayflower en nog iets met een handelspost. Aangezien het slecht weer dreigt te worden de komende dagen, leek het me verstandig zo veel mogelijk van Cape Cod te zien/doen bij mooi weer. Dus nadat ik mijn spullen in mijn nieuwe airbnb had achtergelaten, ben ik een eindje gaan rijden. Ik had gelezen over een mooie vuurtoren ‘op de hoek’ van Cape Cod in het plaatsje Chatham. Dus ik daar in de buurt geparkeerd en ‘even’ over het strand gelopen. Mensen, dat is echt niet cool, hoor! Ik snap niet hoe iemand bijvoorbeeld over het strand kan rennen. Allemachtig, mijn enkels hebben het te verduren gehad. De vuurtoren was schattig en gelukkig was er ook een redelijk begaanbaar pad terug naar de parkeerplaats. Ondertussen zweette ik weer flink, want ondanks dat het bewolkt was, was het niet koud. Gelukkig was ik in de auto snel afgekoeld en kon ik uit eten gaan. Ik heb gegeten bij ‘The Talkative Pig’, hahaha! Het was heerlijk eten; kip met pasta. Ik at aan de bar en zat met een ouder echtpaar te kletsen. Echt hilarisch om met wat rijke gepensioneerden te converseren. Deze mensen houden van golf en een drankje doen met hun buren. Ze hielpen me nog met het uitzoeken van de juiste veerboot naar een van de eilanden Martha’s Vineyard en Nantucket. Maar ik hoorde al snel dat zo’n dagtochtje zeker 75 dollar gaat kosten. Neen, dank u, dan ga ik zelf wel een eindje rijden. Ik moet morgen het beste er van maken, want dinsdag komt orkaan Jose roet in het eten gooien. Hij is dan waarschijnlijk geen orkaan meer, maar gaat er wel voor zorgen dat mijn stranddag compleet verregend gaat worden. Volgens mijn gastvrouw moeten we ook genoeg eten in huis hebben… oh jee… zou ze ook kaarsen hebben? Jullie horen dinsdagavond wel hoe het gegaan is. Of niet… 

Hierbij de link naar de foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10154976208943589.1073741899.558143588&type=1&l=4752dff860