06 Gettysburg & Lancaster

Zelfs de Amerikanen vinden het ongewoon warm voor de tijd van het jaar. Het blijft rond de 30 graden overdag en ’s nachts zakt het tot 20. Ik ben erg blij met de airco in de auto, maar al dat autorijden is ook wel vermoeden. Gister heb ik bijvoorbeeld 6-7 uur achter het stuur gezeten… dat voelde ik de hele nacht nog in mijn rechterbeen.

Gistermorgen vertrok ik vanuit East Hanover in New Jersey naar Gettysburg in Pennsylvania. Dit is de zesde staat die ik bezoek deze reis! Maar eerst heb ik nog gezellig ontbeten met Doris, de moeder van Sonia. We hebben veel gepraat en ze heeft me een fotoalbum van haar familie laten zien. Haar beide ouders komen uit Noorwegen. Ze waren al wat ouder toen Doris als nakomertje geboren werd. Haar vader overleed toen ze nog maar 12 was. Haar moeder is echter 103 geworden en heeft tot en met haar 100e verjaardag bij Doris en Alan gewoond! Ik hou van die familieverhalen. Toen ik weg ging, kreeg ik naast een dikke knuffel ook een prachtige kalender met foto's die Doris zelf gemaakt heeft. Ik zie hen zeker weten weer, als ze in Nederland Sonia en haar gezin bezoeken.

Ik gebruik dus maps.me, maar op een gegeven moment vertrouwde ik het niet meer. Ik weet niet waarom, maar die app stuurde me dus mooi via een toeristische route die echt niet opschoot. In plaats van 3 uur en een kwartier, was ik meer dan 4 uur onderweg. Ik snap echt nog steeds die snelheidslimiet van 55 mijl per uur op de snelweg niet, dat is zo tergend langzaam! Onderweg bedacht ik me opeens iets… wat als dat hele museum in Gettysburg op maandag gesloten is? Dat had ik helemaal niet gecheckt voor ik weg ging. Als het dicht zou zijn, zou ik serieus 3 uur voor niets gereden hebben. Maar gelukkig, het is echt alle dagen open en er komen busladingen senioren op een maandagmiddag.

Goed, Gettysburg… gaat er al een belletje rinkelen? Daar vond een van de grootste veldslagen plaats in de Amerikaanse Burgeroorlog, in de eerste drie dagen van juli 1863. De legers van de Geconfedereerde en dat van de Verenigde Staten troffen elkaar in een krankzinnige veldslag. Over en weer werden soldaten neergemaaid met kanonnen, musketten en karabijnen. Mannen en paarden stierven, als ze geluk hadden vielen ze op slag dood neer, velen hadden dat geluk niet. Nu is er, natuurlijk, een enorm museum. Via een video en een soort panorama (net als dat van Mesdag) wordt je meegenomen in wat er gebeurde. Daarna kun je nog door een prachtig museum lopen, met veel informatie, foto’s en attributen. Ik ben hier echter snel doorheen gelopen. Ik was al moe en zo geïnteresseerd ben ik nu ook weer niet. En ik wist dat er nog een autoroute te doen was. Ik las in de folder dat je daar 3 uur over zou doen. Ja, echt niet! Ik heb alle monumenten, en dat waren er VEEL, vluchtig vanuit de auto bekeken en heb hier en daar een foto gemaakt. Daarna werd het echt tijd om terug te rijden, want mijn airbnb lag op een uur rijden terug.

De airbnb is van een jong stel dat volgend jaar gaat trouwen. Het huis is echt prachtig. Ze hebben drie enorme lawaaiige waakhondjes, die zelf denken dat ze heel wat zijn. Gelukkig zitten ze meestal in een aparte kamer. Ik heb mijn eigen slaapkamer en gebruik als enige de bijbehorende badkamer. Ik mag overal gebruik van maken, keuken, wasmachines, woonkamer (ik zit nu bijvoorbeeld aan de eettafel). Op de kamer zelf staat een twijfelaar, die erg hoog is en erg kort (ik schat 1.90 m). Er staat een koelkastje waar zelfs al water, yoghurt en bagels in zitten. Helaas heb ik weinig geslapen, want ik ontdekte al snel een paar rare insecten. Het bleken wantsen te zijn, grote zwarte. Ze doen niks, maar ik hoef ze ook niet over me heen te hebben ’s nachts. Dus toen ik om half 12 ’s nachts het licht aan deed om er nog een te vangen, zag ik ook een grote spin! En die pak ik echt NIET. Ik heb maar bij Katy en Ray op de deur geklopt en Ray was zo vriendelijk om de spin te verwijderen. Wat blijkt nu… naast de airco in mijn raam zit gewoon een gat! Ray is dat nu aan het fiksen. Hopelijk kan ik dan beter slapen. Dat slechte slapen komt trouwens ook van de hitte. Er is dus een airco in de kamer, plus een staande ventilator plus ventilator aan het plafond. Maar ik kan niet slapen met dat geluid ervan… aargh, patstelling.

Vanmorgen stond ik dus niet bepaald uitgerust op. Maar ik had afgesproken met Fay, een gids die mensen door Amish Country rondleidt. Ze is zelf Mennonitisch, maar van een minder conservatieve orde. Ze leeft eigenlijk gewoon net als ik, zelfs haar geloof lijkt veel op dat van baptisten. Alleen het stempeltje is anders, haha. Er zijn overigens wel Mennonieten die traditioneel gekleed gaan, maar dan wel weer gewoon autorijden. De Amish daarentegen zijn heel conservatief. Ze willen anders zijn dan de wereld en hebben daarom simpele kleding aan. Ze reizen in paard en wagen (een ‘buggy’) of op een step (want een fiets mag dan weer niet). Ik zag vanmiddag een jongeman op een step naast een redelijk drukke weg. Hij had de tradionele broek en bijbehorend overhemd aan en zo’n typische hoed op, maar om toch op te vallen had hij zo’n fluorescerend geel hesje aan (wat heel verstandig was). De Amish hebben geen elektriciteit, maar wel gaslampen, koelkasten en diepvriezers die op gas werken en zelfs zonnepanelen! Ze hebben ook telefoons, maar die zitten in een klein huisje buiten hun huis. Over het algemeen zijn de gezinnen groot, volgens Fay heeft het gemiddelde gezin zes kinderen. De kinderen gaan tot hun vijftiende naar school. Dat zijn kleine schooltjes waar zo’n 25 tot 30 kinderen van alle leeftijden naar toe gaan. De leraressen zijn jonge, ongetrouwde vrouwen (meiden vaak nog), die geen opleiding hebben gehad tot onderwijzer. Na hun vijftiende gaan de kinderen werken; de jongens op het land of bijvoorbeeld als meubelmaker, de meiden in huis om te koken en te handwerken. Ik vond het erg bijzonder om te zien dat de Amish gewoon tussen de Englischer (de rest van ons) wonen. Je ziet aan de groene rolgordijnen of de buggy’s dat er Amish mensen wonen, maar verder zijn hun huizen en schuren net als van ieder ander.

Nadat ik Fay had afgezet bij haar huis, ben ik op haar aanraden bij een Amish familie wezen vragen of ik daar kon eten vandaag of morgen. Ze organiseren namelijk deze maaltijden voor de toeristen. Deze familie doet dat echter pas zaterdag, dus ik heb een telefoonnummer gevonden van een familie die dat morgen doet. Maar ja… die telefoons staan dus buiten hun huis, dus niemand die ze horen overgaan. De bedoeling is dat je een boodschap achterlaat op hun antwoordapparaat, dat heb ik ook maar gedaan. Hopelijk gaat het lukken, het zou echt heel gaaf zijn!

Omdat ik vandaag dus niet meer bij een Amish familie kon eten, ben ik naar Chick-fil-A gegaan. Die keten ken ik vanuit het Zuiden (van de VS) en de burger en wafelfriet zijn echt heel lekker! De mensen zijn er altijd heel vriendelijk, zo ook hier. Ik heb een tijdje met een van hun medewerker gekletst en zei dat ze ook in Europa open moeten gaan. Even later kwam ze me een schattig koetje brengen, dat hoort bij de reclames van Chick-fil-A, zo leuk! Ik vond het grappig dat een wat oudere Amish man met lange baard en hoed hier wat te drinken kwam halen. Ook stond er een enorme auto in de rij van de Drive Thru met twee Mennonitische meiden er in.

Ik hoop dat mijn airco en raam en zo snel gemaakt zijn, ik ben echt moe, dus wil lekker op bed hangen en Netflix kijken. Ik kom echt niet aan lezen toe… ik heb tien boeken mee, maar heb er nog niet een uit. Dat komt niet alleen door Netflix, maar ook door het praten met de mensen waar ik verblijf. En ook door het schrijven van deze blog en het uploaden van de foto’s, daar ben ik zo anderhalf tot twee uur zoet mee! Voor morgen heb ik nog geen vast plan. Misschien bezoek ik nog wat Amish bezienswaardigheden, of ik Google nog eens, je weet maar nooit wat voor verrassends dat oplevert!

Hierbij de link naar de foto’s:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10154998074788589.1073741903.558143588&type=1&l=623edc6945