#7 Thanksgiving

(Het lukte me vrijdagavond niet om dit online te zetten, dus je moet het lezen alsof het gister geschreven is.)

Woensdagavond was het heel gezellig. We hebben een vuurtje in een korf en zaten er met acht mensen omheen. Stacey, Scott (jongere broer) en Emily (jongere zus) vertelden allemaal grappige verhalen over hun jeugd en de bruiloften van Stacey en Emily. Ik vond het erg leuk om ook de aanhang te leren kennen: Kelly van Scott en Glen van Emily. We hebben heel hard gelachen.

Dus... donderdag was het THANKSGIVING! Dé reden waarom ik in november in de VS ben. Na het ontbijt stopte Larry, Stacey's vader, de kalkoen in een grote zinken emmer. Deze ging op de kop over een stapel hete kolen, natuurlijk buiten. Na 2,5 uur was de kalkoen gaar. Larry sneed deze in stukken en legde dat allemaal op een grote schaal. Ondertussen stond er nog meer eten in de oven en de magnetron.

Op TV was de parade van Macy's, een groot warenhuis in New York. Voor de 90e keer was deze parade er, met muziekkorpsen, praalwagens en enorme opblaasbare zwevende figuren. Erg leuk om te zien, maar ik had niet het geduld om dit drie uur lang te zien, vooral niet door alle reclames om de vijf minuten.

We begonnen zo rond één uur 's middags met eten en waren een half uur later al vol, haha! Het was gezellig om met twaalf mensen aan een lange tafel te zitten.

Ok, dus dit hoort allemaal bij een Thanksgivingmaaltijd:
- Kalkoen
- Vulling naast de kalkoen, soort maïsbrood met selderijen ui
- Jus
- Zoete aardappelschotel
- Sperziebonenschotel
- Macaroni met kaas
- Gevulde eieren
- Broodjes
- Pompoentaart en brownietaart als toetje

Na het eten ging iedereen zijn eigen gang. Dit hield in dat de mannen American football gingen kijken. Blijkbaar was het favoriete team van Glen in de wedstrijd, want hij had een shirt van hen aan en schreeuwde de hele boel bij elkaar bij iedere touchdown. Echt heel grappig! Verder snap ik echt he-le-maal niets van het spel. Ik vind het maar een gewelddadige toestand, al die mannen die constant tegen elkaar op knallen. Soms vliegen ze zelfs door de lucht, net als de Romeinen als Obelix op ze losgelaten werd. In alle chaos zie je amper nog wie de bal heeft. Bovendien wordt het spel om de 20 seconden stilgelegd en is er reclame om de 2 minuten. Netto duurt zo'n wedstrijd een uur, maar volgens mij duurde het inclusief alle toestanden er om heen wel drie uur. Tussendoor probeerden wij vrouwen nog 'Gone with the wind' te kijken, maar die strijd verloren we.

Het avondeten bestond uit restjes van de middag, er was natuurlijk genoeg over! Iedereen deed lekker waar hij of zij zin in had, dus het was heel relaxt. De nieuwe rage op Facebook is de 'mannequin challenge'. Dit houdt in dat iedereen in een bepaalde houding stil blijft staan en één iemand tussen de mensen doorloopt en hen filmt. Er hoort dan een grappig muziekje onder. We besloten om dit zelf ook te doen. Het was echt heel goed gelukt, zelfs de kinderen deden goed mee! Het eindresultaat is nog niet af, Scott moet er nog een muziekje onder zetten.

Op TV was inmiddels een nieuwe wedstrijd begonnen, dit keer met het favoriete team van Kelly. Ik ging ondertussen Ligretto spelen met Stacey, Stephen en Ranee (Stacey's) moeder. Stephen werd erg fanatiek en speelt af en toe vals, wat heel grappig was. Het spel wordt dus wel een favoriet hier in de familie. Ik ging redelijk op tijd naar mijn kamer, zodat ik ook even alleen was. Ik heb lekker wat gelezen en ging rond half elf slapen. Ik heb een stuk beter geslapen de afgelopen nacht, dat was echt een opluchting!

Vandaag is het Black Friday, wat inhoudt dat alle winkels enórme kortingen hebben. De mannen namen de kinderen mee naar een speeltuin en ik ging met Stacey, Emily en Ranee naar een groot winkelcentrum. Ik vond het nieuwste boek van Nicholas Sparks voor de helft van de prijs. Stacey zei gelijk dat dit mijn kerstcadeau is, zo lief! Vandaag vieren we namelijk ook al Kerst, omdat ze elkaar met Kerst niet zien. Er moest dus flink ingeslagen worden. Ik ben zelf door het winkelcentrum gaan lopen, terwijl de rest op koopjesjacht ging. Uiteindelijk heb ik nog een nieuwe spijkerbroek gekocht, ik kon nog wel een nieuwe lange broek gebruiken hier. Bovendien was het met veel korting. Daarna heb ik een tijdje buiten in de zon gezeten, naast de kerstboomvan vijf meter hoog. Wel raar om bij 25 graden in de zon te zitten, terwijl het kerstseizoen hier vandaag begint.

Toen we thuis kwamen, hebben we dus Kerst gevierd. Erg leuk om te zien, ongeveer net zoals wij Sinterklaas vieren, maar dan zonder een surprise of gedicht. Ik heb zelfs een paar cadeautjes gekregen! Van Emily & Glen kreeg ik een cd met korte christelijke preken. Van Ranee & Larry kreeg ik een plank met een leuke tekst er op, en ook twee theedoeken. En van Scott & Kelly heel lekker ruikende body cream. Van Stacey & Stephen had ik dus al een boek gekregen. Ik voelde me een beetje bezwaard dat ik voor hen geen cadeautjes had. Ik had Stacey & Stephen en de kinderen natuurlijk twee weken geleden al wat gegeven. En voor Ranee & Larry had ik stroopwafels meegenomen, net als een paar gave Hollandse theedoeken.

Als avondeten hadden we een stuk pizza. Daarna gingen we op weg naar de 'Lights of the South', waar ze allemaal mooie kerstverlichting lieten zien. Je zou er op een platte kar met hooi (hay ride) doorheen rijden. Toen we daar aan kwamen, stond er een enorm lange rij. Het zou zeker twee uur duren voordat we naar binnen konden. Dat gingen we natuurlijk niet doen, wat echt heel jammer was! We reden even een stukje door om bij de kerk van de familie te overleggen. Dat was wel leuk om te zien, omdat Larry hier de dominee is. We besloten om dan maar naar de Putt-Putt te gaan, wat wij midgetgolf noemen. Dat kun je hier beter niet zeggen, omdat het letterlijk 'dwergengolf' betekent. Ik had het nog nooit gedaan, maar met deze groep was het echt lachen! Ik was net niet de slechtste van allemaal, haha, dus dat viel mee. Ik had zelfs drie keer een hole-in-one.

Na de golf hebben we nog donuts (doughnuts) gegeten bij KrispyKreme. Ondertussen is het tien uur 's avonds geweest en ben ik aardig moe. Ik heb elke dag wat tijd voor mezelf nodig en dat lukt niet echt met elf mensen constant om me heen. Gelukkig heb ik een eigen kamer, met een heerlijk bed, dus daar ga ik me zo in terug trekken.

Morgenochten zijn we nog hier bij Stacey's ouders en in de middag rijden we terug naar Warner Robins. De tijd is echt véél te snel voorbij gegaan... zondag is het al weer tijd om naar huis te gaan.

Hierbij de link naar de foto's:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10154131792523589.1073741895.558143588&type=1&l=431789f89c