Rondom Ronda
Blijf op de hoogte en volg Nanda
05 Mei 2016 | Spanje, Marinaleda
Het eerste mooie dorp dat ik zag was Olvera, waarbij de oude burcht en een prachtige kerk bovenop een berg staan. Het daadwerkelijke dorp, met witte huizen, is dan tegen die berg opgebouwd. Dat is dus het terugkerende thema van de witte dorpen, die allemaal zo gebouwd zijn, nog uit de tijd van de Moren (13e/14e eeuw). Ik besloot Olvera niet te bezoeken, maar door te rijden naar Setenil. De weg er naar toe slingerde, was smal en de ravijnen naast de weg diep. Maar het was MOOI! Het laatste stuk naar het dorp reed ik tussen de bijzondere rotswanden door. Soms waren er grotten in te zien. Ik heb mijn best gedaan een foto te maken, maar met de Spanjaarden achter me was dat nogal lastig, al rijdend. Setenil is een dorp, dat zich op, tegen én onder de berg/rots gekwakt heeft. Je moet de foto's maar kijken om hier een beeld van te krijgen.
Vervolgens verder naar Ronda. Omdat ik Setenil als tussenstop had gekozen, kwam ik niet via de reguliere route richting Ronda. En dat heb ik geweten. Ik moest dwars door Arriate, een dorpje dat dus ook NIET voor auto's gebouwd is. De wegen waren zó grillig, smal en steil, dat overal van die spiegels stonden, zodat je om de hoek kon kijken. Er waren simpelweg niet genoeg straten om eenrichtingsverkeer te maken, dus de extra uitdaging was ook nog eens het tegemoetkomend verkeer. Ik volgde de auto's voor me en gelukkig (!) kwamen we op de hachelijkste punten geen tegenliggers tegen. Ik heb géén idee of Arriate verder een bezoek waard is, daarvoor heb ik te weinig (zeg maar: niet) om me heen kunnen kijken.
In Ronda heb ik de auto in een moderne, ondergrondse garage geparkeerd. Daarna moest ik een hele lange, volle winkelstraat door om bij het oude centrum te komen. Om me heen hoorde ik veel Nederlands, maar ook Duits, Brits, Amerikaans, Scandinavisch, Frans en Aziatisch (die talen hou ik niet uit elkaar). De Puente Nuevo, de nieuwe brug naar het oude centrum, maakt Ronda zo wereldberoemd. Hij is gebouwd over een kloof van meer dan 100 meter diep. Ik kan je zeggen, het is echt heel eng om naar beneden te kijken! Dat maakt de brug natuurlijk spectaculair. Helemaal als je weet dat deze in de 18e eeuw gebouwd is. Er zijn ook nog twee 'oude' bruggen, die op kleinere hoogte gebouwd zijn. Het oude centrum is leuk om doorheen te lopen, maar verder niet heel bijzonder. Er zijn een paar leuke pleintjes en wat oude kerken. Af en toe heb ik meegeluisterd naar een Engelse of Duitse gids en leerde zo wat. Ik heb trouwens bewust de stierenvechtersarena vermeden. Deze 'sport' is in Ronda ontstaan, maar ik vind het gruwelijk wreed. Het ophemelen van deze dierenmishandeling begrijp ik echt niet.
Ik moest weer door de winkelstraat op weg naar de auto. Zélfs in een drukke, toeristische stad als Ronda, gaan de meeste winkels gewoon dicht tussen 2 en 5 uur 's middags. Ze zijn wel vasthoudend, wat hun lunch en siësta betreft, dat moet je die Spanjaarden nageven. Terug bij de garage lukte het me niet om de auto in één keer in z'n 2 de steile helling op te krijgen. Gelukkig was er niemand achter me, dus ik heb de auto terug laten zakken (hellingproef ging echt NIET lukken). En toen in z'n 1 weer naar boven, waar ik gelijk weer moest remmen voor een bocht en eventueel ander verkeer. Ik kan je vertellen, dat ik de auto ondertussen goed heb leren kennen, pfff!
Mijn route ging verder naar Zahara, een ander pueblo blanco. Het ligt, heel verrassend, boven op een berg/rots. Aan de voet ligt een stuwmeer, dat prachtig blauwgroen is. Ik had KorKor gevraagd om me naar het 'stadscentrum' te leiden. Dus ik eindigde wéér in enge straatjes. Dit keer was het vooral de weg naar beneden die spannend was. Ik geloof niet dat ik ooit zó steil naar beneden gereden ben, waar dan ook. Ik dacht echt, hoe kom ik hier uit? Maar gelukkig, ze hebben rekening gehouden met de minder snuggere toerist! Er stonden borden met 'salida', wat uitgang betekent. Muchas gracias!
Daarna was het tijd om weer naar 'huis' te gaan. Ik kwam onderweg veel wielrenners tegen, die het idioot leuk vinden om die bergen op en af te fietsen. Naast de extreme hoogteverschillen, waaide het ook nog eens hard vandaag. Ik reed dus graag met een grote boog om ze heen. De rit verliep rustig, want ik hing achter drie vrachtwagens. Die kon ik met geen mogelijkheid voorbij. Ik niet, maar den Spanjaard natuurlijk wel, de malloten. Ik verwacht iedere keer een auto een ravijn in te zien schieten, maar deze vrome katholieke natie heeft nogal wat engeltjes op voorraad. Én ze hebben geïnvesteerd in verkeersborden. Ook al worden deze massaal genegeerd, de overheid heeft wel moeite gedaan om mensen te waarschuwen. Zo zie je om de haverklap borden waar je niet en wel in mag halen. Ook spannende bochten worden goed aangegeven. Al vind ik ze niet altijd even spannend en worden de wél enge bochten dan weer niet gemarkeerd. De gradatie om zo'n bord neer te zetten, is dus puur op subjectiviteit gebaseerd. Ook wordt bij de afritten van de snelweg verteld dat je af moet remmen, van 120 naar 100 naar 80 naar 60. Als je alleen maar 60 ziet, moet je dus flink in de remmen, want dat betekent dat je een idioot korte afrit nadert (heb ik persoonlijk ontdekt).
Vandaag was weer een rustdag. Ik heb twee winkelhaken in een shirt genaaid, want ik was in Ronda achter de rugleuning van een schattig bankje blijven haken. Ik ben in mijn zesde boek begonnen. Verder heb ik mijn ouders nog een tijd gesproken via Skype. Ze zijn erg druk, zeggen ze zelf: Sora wakker maken, Sora uitlaten (meerdere keren), Sora eten geven, Sora borstelen, Sora weghouden bij grasmaaien, etc. Sora is dus mijn hond, die nu drie weken bij mijn ouders logeert. Ik geloof dat Sora het wel naar haar zin heeft, haha! Ook mijn katten en konijn worden goed verzorgd. Ze zijn gewoon in/om mijn huis, waar mijn tante vakantie aan het vieren is. Goed geregeld, toch?
Verder heb ik ook nog boodschappen gedaan bij de Carrefoure in Écija, heerlijke supermarkt. In het bijbehorende winkelcentrum zijn nog meer winkels. Ik ging even kijken bij de winkel waar ze flamenco-jurken verkopen. Ik dacht, best grappig om een baby-versie voor Madelief mee te nemen. Maar ik vond de prijs van 114 euro per stuk iets minder grappig. De volwassen jurken begonnen bij 395 euro... allemachtig. Toen ik thuis kwam, ging de zon opeens weer schijnen. Het was vandaag namelijk grijzer en kouder dan in Nederland. Dus ik heb lekker nog een tijd op het dakterras gezeten.
Morgen wil ik nog naar Iznájar, een plaatsje richting het westen, dat een soort van in een stuwmeer ligt. Hopelijk krijgt ik er nog een zonnetje bij.
Dank voor het lezen weer! Laat nog eens een berichtje achter. Hierbij de foto's:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10153622640633589.1073741875.558143588&type=1&l=2fbe541bcb
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley