Antequera... eindelijk!

Het is gelukt. Maandag ben ik dan daadwerkelijk naar Antequera geweest. Mijn teen zat nog goed ingepakt in de pleister van zondag en zolang ik nergens tegen aan stootte, zou het best gaan. Nu is deze stad bij mij berucht om de nauwe straatjes. En ja, hoor, KorKor de TomTom stuurde mij weer dwárs door het eeuwenoude centrum, dat dus NIET gemaakt is voor auto's, ook niet voor Skoda Fabia's. Gelukkig is het dan wel eenrichtingsverkeer overal, maar zodra iemand ook de voordeur uit zou stappen, zou die persoon zo' n beetje op mijn motorkap terecht komen. Dus stapvoets op zoek naar de parkeerplaats, die natuurlijk aan een redelijk grote weg lag. Dus ik begrijp KorKor niet zo goed, met zijn 'snelste' route. Misschien moeten ze bij TomTom gaan werken aan een 'makkelijkste route', geschikt voor verwende Nederlanders die slechts eens per jaar in het buitenland rijden.

Zoals bij de meeste steden in Andalusië vind je de mooiste kerken en kastelen/forten boven op een berg. Mijn eerste stop was dan ook een kerk. Deze was verrassend leeg en kaal voor katholieke begrippen. Het interieur had wel wat weg van de Bergkerk in Deventer, met als groot verschil dat deze op een échte berg staat. Naast de kerk waren nog resten van de Romeinen te vinden, die rond de jaartelling hier een badhuis (thermen) hadden gebouwd. Vervolgens haalde ik een audiogids om het fort te bezoeken, dat Alcazaba heet. Het was echt heel interessant allemaal, om te horen wie er allemaal wel niet in dit fort gelegerd hebben gezeten. Dat waren natuurlijk de Romeinen, de Moren (Nasriden), de katholieken (prins Ferdinand, ha) en wat niet al daar tussen in. Ik heb nog een tijdje met een Spaanse vrouw met een baby zitten kletsen, ze kon Engels! En ook nog kennisgemaakt met een Nederlands gezin, waarvan de grootouders ook mee waren. We stonden net onder de enorme klok van de toren van het fort. Ik dacht nog, over vijf minuten moeten we hier niet meer staan, dan krijgen we toch een lawaai boven ons hoofd. En natuurlijk sloeg dat ding, geheel on-Spaans, te vroeg! Die opa schrok zich lam en ik kreeg een lachstuip. Al met al best leuk dus.

's Avonds heb ik nog een groot deel van mijn eigen familie gesproken, inclusief de liefste Madelief en mijn eigen hondje Sora. Ik ben toch heel blij met deze uitvinding! Maar terwijl ik vakantie vier, en geniet van de contacten met mijn familie, is er veel verdriet bij een andere tak van onze familie. Een tante is na een kort ziekbed vanmorgen overleden. Wij hebben geen contact met haar gezin, maar mijn gedachten gaan naar hen uit. En ook naar mijn oma, die al heel wat dierbaren verloren heeft de afgelopen jaren. Het is dus nogal dubbel om blij te zijn met de rust en ontdekkingen die ik hier doe, terwijl zij met dit verlies om moeten gaan.

Die rust heb ik vandaag in ieder geval weer opgezocht, in en boven mijn appartementje in Marinaleda. Ik heb twee wassen gedaan en opgehangen. Verder een aantal uur op het dakterras zitten lezen. Tijdens het voorbereiden van het avondeten, vond ik het wat aangebrand ruiken. En ik was nog niet eens begonnen met koken! Achter de koelkast stonk het, ik had het idee dat er iets smeulde. Toen heb ik R&C, de bewoners, erbij gehaald. De koelkast wilde met geen mogelijkheid onder het marmeren blad vandaan, want bleef haken achter het blad en het laminaat op de vloer. Na wat sloopwerk van R lukte het toch en inderdaad, iets had gelekt uit de koelinstallatie en was gaan schuimen en oververhit raken. Ik opgelucht dat ik niet voor niets aan de bel had getrokken, ook al betekent dit dus wel dat de koelkast niet meer in gebruik is. Ik heb nu een soort elektrische koelbox uit de jaren '70/'80, die het naar verluid nog prima doet. Ik ben benieuwd!

Hierbij de link naar de foto's:
https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10153618615728589.1073741874.558143588&type=1&l=cff4e8a4d0