Inhaalslagverslag, van muziek naar moeras naar...

Noodgedwongen zit ik nu bij een zaakje waar ze 'frozen yogurt' (zonder h, ja) verkopen. Dat heb ik maar als toetje gehaald, omdat ze hier goede wifi hebben. De airbnb waar ik nu zit, is heel uniek, maar ligt zó afgelegen dat ik geen internet heb, maar ook geen mobiel bereik! Er was trouwens een reden waarom ik donderdag geen verslag kon schrijven, daar kom ik straks nog op terug, haha! Want je zult wel gedacht hebben; 'geen tijd, geen tijd, je bent toch met vakantie'?

Maar laat ik bij woensdag beginnen. Ik moet zelf ook even mijn foto's erbij halen om te zien wat ik ook al weer gedaan heb. 's Ochtends met mijn ouders, zus, zwager en tante geSkypet. Die waren gezellig bij elkaar in Lochem. Daarna ben ik naar het French Quarter gegaan. Mijn gastvrouw Betty wist waar ik gratis kon parkeren, want anders ben je echt tientallen dollars kwijt voor een dag. Bovendien is het in het centrum zelf echt gekkenhuis wat parkeren betreft, dat wil je echt niet.

Het French Quarter is een oude (de oudste?) wijk van New Orleans. Prachtige huizen met ijzeren balkons, die heb je wel op de foto's gezien. Ik begon met de beignets bij Café du Monde. Dat lijkt op een oliebol, ook gefrituurd, zonder rozijnen, mét een enorme berg poedersuiker. Als je er aan een tafeltje gaat zitten, moet je de plaklaag voor lief nemen. Toen ik naar de wc ging, zag ik de keuken... werkelijk alles en iedereen zit daar onder de poedersuiker! Daarna heb ik rondgelopen, beetje links-rechts straten bekeken. Uiteindelijk terug naar Jackson Square, waar een groep jongens met trompet, trombone en slagwerk muziek aan het maken waren. Daar heb ik echt een hele tijd naar zitten luisteren. Mensen gingen ook op straat dansen, heerlijke sfeer! 's Avonds ben ik uit eten geweest. Het restaurant was ietwat over budget, dus de twee dagen erna heb ik alleen maar brood gegeten (ik blijf een Nederlander).

Donderdagmorgen met Liese geSkypet! Wat ben ik toch met internet en alle mogelijkheden van tegenwoordig. Zo fijn om bij te kletsen! Al hebben we ook zo'n beetje dagelijks contact via de app, zelfs bij een pitstop onderweg waar wifi is, hihi. Maar goed, na de lunch dan naar het Garden District dit keer. In mijn tourbook (gratis gekregen bij de ANWB hiero) zat een wandeling, dus die heb ik gedaan. De huizen zijn enorm, als je de voorkant ziet, zie je eigenlijk nog maar een vijfde van het huis. Ze lopen tot heel ver naar achter door. De één is nog mooier dan de ander! Natuurlijk is ieder huis van historische waarde: hier woonde een schrijver, daar stief Jefferson Davis, dit is het oudste zus, dat het grootste zo. Den Amerikaan weet overal wel extraatje bij.

Er was ook begraafplaats. Volgens mijn Facebook-vriendin Brenda uit Los Angeles moest ik er zeker eentje gaan bekijken. Er liepen daar een paar gidsen, dus ik heb voor vijf dollar (de ander vroeg tien, afzetter) een rondleiding gevolgd. De graftomben liggen bovengronds, omdat het grondwater zo hoog staat. Er zitten altijd twee verdiepingen in. De meest recente overledene wordt met kist en al in de bovenste verdieping geschoven, waarna de boel weer dichtgemetseld wordt. Bij de volgende overledene, wordt de vorige uit zijn kist gehaald (er zijn dan alleen nog botten over), in een zak gedaan en in de onderste verdieping gepropt. Zo passen er tientallen mensen in één tombe. De kisten worden overigens vernietigd, die mogen niet hergebruikt worden. Al met al levert het wel een mooie begraafplaats op, met veel verschillende tomben. Veel Duitse namen en hier en daar ook een Nederlandse. Ik kwam zelfs een tombe met Peters er op tegen!

's Avonds heb ik nog een tijd met de gastheer Greg gepraat. Hij vertelde over Katrina en de evacuatie. Ook zij zijn toen weggegaan, vanwege de orkaan. De vijf katten lieten ze op de bovenverdieping met eten achter. De hond was er ook, maar die was zo oud, dat hij de angst voor de orkaan niet overleefde. Van de katten hebben vier het er wel overleefd. Dat de dijken braken, dat had niemand verwacht. Greg en Betty dachten een paar dagen later weer thuis te kunnen zijn. Maar het werden maanden, waarbij ze geluk hadden om eerst bij hun zoon op kamers te wonen in Baton Rouge en later daar een apartement konden huren. Het duurde daarna nog meer maanden voor hun huis weer opgeknapt was. Ondertussen konden ze in een trailer van de overheid wonen. Het water heeft in hun huis tot bijna de eerste verdieping gedaan. De reden dat de dijken braken, was door de hoeveelheid water in de kanalen. Deze kanalen stonden in directe verbinding met de meren ten noorden van de stad. In Nederland bouwen we dan een pompgemaal op de grens tussen meer en kanaal. Maar vanwege esthetische redenen werden deze gemalen verder de stad in gebouwd in 1890. Dit had in 2005 dus desastreuze gevolgen! Nu zijn ze bezig om nieuwe gemalen te bouwen, op de juiste plek. De kanalen hebben nieuwe dijken en wanden gekregen.

En dan nu de reden waarom ik donderdagavond geen tijd had. Samen met mijn huisgenoot Terry (dus in zelfde airbnb) ben ik naar een jazz-optreden in de Preservation Hall geweest. Dat houdt in dat je lang in de rij moet staan, zo'n drie kwartier van te voren, om een heel gaaf, klein concert bij te wonen. Ik stond in de rij en Terry ging eten halen. Die had om 9 uur 's avonds nog geen avondeten gehad. Dus hij ging 'gumbo' halen. Voor mij nam hij ook een klein bakje mee. Gumbo is een soort stoofpot met rijst, die ofwel met kip, maar vaker met vis gemaakt wordt. Het was echt lekker! Het concert begon om 10 uur en duurde een uur. Ze speelden vier nummers, waarbij ze enorm veel improviseerden. Er was een drummer, een contrabas, trombone, trompet, klarinet (die was echt zooooo gaaf) en een pianist. Ze waren bijna allemaal African-American, van het mannelijke geslacht. Maar de pianist was een Japanse vrouw, die heel stoïcijns, maar enorm snel en knap, speelde. Uiteindelijk kwam er ook nog een gastmuzikant bij, een Japanse jongen met een trombone. Echt zo super om dit mee te maken, het was heel intiem, denk dat er nog geen 70 mensen in dat zaaltje pasten. Met dank aan Terry, want ik was alleen nooit de stad in gegaan. We hebben nog door Bourbon Street (die beruchte) en Frenchmen Street gelopen. Het was rond middernacht dat we weer naar huis gingen.

Vrijdagmorgen heb ik alles weer ingepakt en werd ik uitgezwaaid door Terry en Greg. Betty had ik al eerder gedag gezegd. Ik ging op weg naar het moeras van Honey Island! Daar aangekomen kon ik zo in de boot en smeerde ik me goed in met citronella. Om er vervolgens achter te komen dat er helemaal geen muggen zijn overdag! De tocht was echt heel leuk. Ik heb prachtige vogels, schildpadden, slangen en alligators gezien. Die laatste zijn al zo gewend aan de boten, dat ze er op af komen. Dat zou iets te maken kunnen hebben met het feit dat de kapitein ze hotdogs aan een stokje voert. Niet geheel puur natuur, maar wel vet cool. Ik had de eer om naast te kapitein te zitten, dus had een alligator op 30 cm van me in het water zitten. Enerverend, zeg maar. Toch waren deze niet zo groot, ongeveer 1,5 meter. De mannetjes zitten van 3-4 meter zitten nog in hun winterslaap, die worden pas wakker als het water verder opwarmt. Brr...

Daarna op weg naar Natchez in Mississippi. In Baton Rouge (nog Louisiana) zat ik ontzettend vast in het verkeer, het schoot niet op. Maar eenmaal er uit, kon ik op de 'scenic highway' nummer 61 mijn weg vervolgen. Dat was inderdaad scenic, prachtig! Er zijn hier eindeloze bossen, mooie weilanden met koeien of paarden, schitterende landhuizen (soms uit de tijd van voor de Burgeroorlog), ik keek mijn ogen uit. Mijn airbnb zit dus midden in het bos. Het is een oude plantage, maar er staat geen landhuis meer. Ik zit in een verbouwd opslaggebouwtje. Ik moet mijn ogen af en toe dichtknijpen voor een spin of ander onbekend insect te veel poten, maar verder is het erg leuk. Wel jammer dat er geen internet is, maar een avondje of twee een boek lezen is ook niet verkeerd.

Vandaag, zaterdag, heb ik eerst proberen uit te slapen. Vannacht amper een oog dicht gedaan. Ik baal echt ontzettend van die slechte nachten. Er heeft tot nu toe nog geen goede bijgezeten, de beste nachten waren redelijk. Maar goed, wel rustig aan gedaan. Rond 12 uur ben ik naar Natchez gereden, dat ongeveer een kwartier rijden is. Hier heb ik weer een stadswandeling gemaakt en heb ik een oud huis bezocht. Ik vond dat ik er minstens één moest hebben bekeken. In tegensteling tot het lege plantagehuis dat ik vorig jaar in South Carolina heb gezien (Dreyton Hall), was dit huis (Stanton Hall) volledig ingericht. De gids vertelde allerlei weetjes en het was echt interessant! De eigenaren woonden hier, maar hadden verderop langs de Mississippi wel zes plantages, met daarop 450 slaven aan het werk! Vind je het gek dat deze blanken stinkend rijk werden? Helaas wel over de ruggen van mensen die als minderwaardig beschouwd werden. Daar was tijdens deze tour maar weinig aandacht voor, vond ik.

Nu dus bijna klaar met dit verslag. Ondertussen heb ik bijna bevroren vingers, van de airco en van die koelinstallatie voor de frozen yogurt. Ik ga zo maar weer eens terug naar mijn stekkie. Morgen een lange rit naar Hot Springs, Alabama. Ik denk niet dat ik onderweg nog iets ga zien. Ik vergis me nog wel eens in tijd en afstand en het feit dat ik alleen rijd. Dus morgen maar geen kerk, jammer genoeg.

Hierbij de link van de foto's van vrijdag en zaterdag. Die van woensdag en donderdag staan in mijn vorige 'verslag'.

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152874967518589.1073741859.558143588&type=1&l=b8b3414236