En... weer thuis.

Ik ben al weer een paar dagen thuis. Uit ervaring weet ik dat ik niet zo goed ben ik het afsluiten van vakantiedagboeken. Als kind schreef ik altijd een heel schrift vol, maar de terugreis ontbrak altijd. Ik denk dat ik dan gewoon geen zin meer had, omdat het bijzondere van de vakantie dan verdwenen was. Dat gevoel heb ik nu ook een beetje. Ik heb eigenlijk amper last van een jetlag, dus draai weer in het ritme hier in NL mee.

De laatste nacht in Charlotte sliep ik slecht of gewoon helemaal niet. Het was een kabaal vanwege die slechte airco's. Maar ik weet niet of dat uitgemaakt had, de nacht voor vertrek slaap ik sowieso altijd slecht. Ik mocht er om half 7 uit en was om 8 uur op het vliegveld. Dat had ook wel later gekund, maar ik ben altijd braaf twee uur van tevoren present. Ik kan me nu eigenlijk al haast niet meer herinneren hoe het vliegveld van Charlotte eruit zag. Dat komt waarschijnlijk omdat ik daarna zes uur lang op het vliegveld van Washington heb doorgebracht.

Ik had namelijk eerst het plan om van mijn overstap gebruik te maken om snel het Witte Huis en omgeving te zien. Maar echt niemand op het vliegveld kon mijn vertellen hoe je zo snel mogelijk naar het centrum en terug kon. Blijkbaar deed een bus er minstens een half uur over en een taxi vond ik veel te duur. Bovendien kreeg ik al de kriebels bij het idee mijn vlucht te missen, dus besloot ik om dan maar op het vliegveld te blijven. Er was echt helemaal niets te doen daar. Eén winkel en een paar eetgelegenheden. Ik heb wat rondgelopen, gelezen en... lekker meer dan een uur met Jolien gepraat via Skype! Dat was echt heel tof, de verbinding was wel ok, dus we konden lekker doorkletsen.

Eenmaal in het vliegtuig was ik best wel moe, ik was immers al 12 uur wakker. Dus ik hoopte dat ik wel zou kunnen slapen. Maar ja, toen kregen we eten en daarna was ik tralalaaa klaarwakker. Heb nog een film gekeken (geen idee hoe die heette) en daarna toch maar geprobeerd te slapen. Ik kon alleen mijn benen niet kwijt, kreeg last van mijn rug en was al mijn vermoeidheid kwijt. Ik raakte megagefrustreerd, dus heb de hoop maar opgegeven. Mijn buurman had ook besloten niet te gaan slapen, dus heb ik een hele tijd met hem gepraat, was best gezellig. Hij werkt voor KPN en moet meerdere keren per maand naar de VS. Dus hij was wel gewend om een jetlag te hebben.

Op Schiphol kon ik gelijk mijn koffer ophalen en hoefde ik niet al te lang op de trein te wachten. In Deventer haalde mijn vader me op in mijn eigen auto. Mijn eerste opmerking was 'wat een kleine auto!'. Thuis hebben we oranje tompouces gehad en heb ik Sepp, Ellen en Luuk ook nog even kunnen knuffelen. Daarna naar huis, koffers naar binnen en even een paar uur slapen, want ik was ondertussen al meer dan 24 uur wakker. Dat lukte! Daarna weer in de auto (ik was echt te duf voor de fiets) om bij oma op bezoek te gaan. Ze ziet nu erg geel, omdat haar lever aangetast is. Verder is ze erg moe en verwart ze plaatsen en tijd nogal eens met elkaar. Ze was blij, maar ook emotioneel om mij weer te zien. Ik vond het echt fijn om met haar te praten, maar ze is niet meer de heldere adremme oma die we kenden. De komende weken zal ze nog wel verder achteruit gaan, de artsen verwachten dat ze snel zal overlijden. Ik ben blij dat ik de hele vakantie af heb kunnen maken en dat ik nu de laatste periode van oma's leven toch nog mee kan maken.

Verder is het wel weer wennen hier. Alles is kleiner en vooral krapper. Alles is dicht op elkaar, straten, huizen, auto's. Ik moest het meest aan mijn eigen auto wennen. Want oh ja, als je remt, moet je wel de koppeling intrappen. Dus baf... motor sloeg af. En als je start hoef je niet de rem in te drukken, maar wel de koppeling als ie in z'n 1 staat. En ja hoor, baf... motor slaat weer af. Ik denk dat dit nog wel even gaat duren voordat ik weer soepel rij. Mocht ik ooit een loterij winnen (moet ik eerst mee gaan doen), dan zou een ietwat luxere auto toch best wel plezant zijn.

Ik ben zaterdag om 21.00 uur naar bed gegaan, om er zondag om 9.00 uur weer uit te komen. Ik had mijn slaap dus echt wel nodig. De rest van de dag heb ik besteed aan het inhalen van zes afleveringen 'Dokter Hart' van Net5. Dat speelt zich af in het Zuiden (Alabama, daar ben ik niet geweest), dus ik kon heerlijk weer ff genieten van het accent en van de prachtige huizen en bomen. Ik heb verder nog twee vervolgen (boeken) van 'Gejaagd door de wind' liggen (niet door Margaret Mitchell geschreven) en moet de film nog zien. Dus nog genoeg te doen, al moet ik woensdag wel weer werken.

Hierbij de laatste foto's. Kopieer de link in je browser en je kunt ze zien.

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152209440553589.1073741849.558143588&type=1&l=41381017c6

Allemaal hartelijk dank voor het lezen en de reacties! Bij deze sluit ik deze reis, maar het zal vast niet mijn laatste zijn. Ik heb nog geen nieuwe grootse plannen, maar ga eerst in juli heerlijk nog een weekje degelijk kamperen met Liese. Waar weten we nog niet, maar ik ga er geen verslag meer van bijhouden, haha!