Bergje op, bergje af

De weg van Athens (Georgia) naar Gatlinburg (Tennessee) leidde via de bergen van North Carolina. Het landschap veranderde van heuvels naar echte bergen, al zijn ze niet zo hoog als de Alpen. Ik ben door het Chattahoochee National Forest, het Nantahala National Forest en het Great Smoky Mountains National Park gereden. Zoals je ziet, komen de meeste namen vanuit de Indianencultuur. Die woonden hier dan ook voordat ze verdreven werden. Ik ben een aantal keer gestopt voor mooie uitzichten, voor een lunch en voor een bezoekerscentrum met een nagebouwde boerderij van de eerste Europese boeren. De bergen doen hun naam eer aan, ze zijn smoky, oftewel er hangt altijd wel een soort van mist. De wegen zijn net als in Frankrijk, bochtig, maar wel breder dan in Frankrijk. Toch zijn er mensen die 25 mph (40 kmu) al te hard vinden en met een slakkengangetje de berg af gaan. Dit resulteerde in een polonaise aan auto's. Ach, dat was ook eigenlijk niet zo erg, had ik genoeg tijd om rond te kijken tijdens het rijden.

Na de prachtige, rustige en indrukwekkende bergen, reed ik plotsklaps Gatlinburg binnen. Wat een schok was dat! Hoe zal ik dit het beste omschrijven? Stel je een Duitse kerstmarkt voor, met allemaal kraampjes. Vergroot dat. Bedenk dan dat iedere kraam een attractie op zich is, zoals een Mexicaans restaurant, dat er Mexicaans uitziet. Zoals een plek waar je kunt bingo-en, winkels waar je felgekleurde kleren kunt kopen, reclames waar je niet om heen kunt en veel, heel veel mensen. Je moet bijna stapvoets door de straat, want om de 10 meter is een zebrapad. Voeg hier aan toe dat vlakbij een restaurant van Dolly Parton en ook Dollywoord is, en je hebt een beeld. Ik was blij dat ik tussen de middag al warm had gegeten, zodat ik na aankomst in mijn hotel om vijf uur niet meer weg hoefde. Ik ging wel mijn eigen boterhammen eten.

Vandaag ben ik terug door de Smoky Mountains naar Cherokee gereden. Dit is officieel een reservaat van de Cherokee Indianen, maar als je er doorheen rijdt, herinnert helaas niets je aan de oorspronkelijke Indianen. Er zijn veel souvenirwinkels, je kunt er goud zeven, er zijn hotels en casino's en er zijn botsauto's en een kleine achtbaan. Maar er is ook een museum, waar ik dus naar toe geweest ben. Het liet zien hoe de Indianen zich ontwikkelden en hoe uiteindelijk de Europeanen de overhand namen. Gelukkig blijft het erfgoed op deze manier nog bewaard en zijn er nog steeds Cherokees die op hun eigen grond wonen. Maar volgens mij leeft er geen enkele Cherokee meer op dezelfde manier als hun voorouders.

Bij Cherokee begint de Blue Ridge Parkway, een route van 750 km lang die gaat van Smoky Mountains National Park (op de grens van Tennessee en North Carolina) naar Shenandoah National Park (in Verginia). Ik heb er denk ik 150 km van gereden en daar heeeel lang over gedaan. Door alle bochten en stijle afdalingen en hellingen kun je maximaal 50 kmu. Onderweg zijn er genoeg uitzichten, maar op een gegeven moment gaan ze er wel een beetje hetzelfde uitzien. Ik merkte wel dat het alleen rijden me op gaat breken, op een gegeven moment word ik gewoon moe. Toen er een flinke regenbui met onweer aan kwam, besloot ik een tukkie te gaan doen in de auto. Heb ik toch nog gebruik gemaakt van de achterbank. Dit hielp echt, zodat ik weer verder kon. De Vlaamse mevrouw heb ik niet aangehad, want de route wijst zich vanzelf. Pas toen ik bijna in Asheville was, heb ik haar tevoorschijn gehaald om me de weg te wijzen naar het hotel. Ik denk dat ik vanavond nog steeds droom over het volgen van een dubbele gele streep die links en rechts kronkelt.

Het hotel is echt helemaal prima, een van de betere tot nu toe. Heb weer een kingsize bed, Stefan! Het is weer een kamer aan een gallerij, wat een beetje als een motel aan doet. Dit keer zit er een fatsoenlijke deur met sloten in, wat niet overal het geval is. Dus ik denk dat ik wel goed kan slapen. Ik heb net gegeten bij het restaurant hier naast het hotel, een Texas Roadhouse, waar je vooral steak kunt eten. Ik heb het bij kip gehouden, wat erg lekker was. Het meisje dat me bediende, vond het erg leuk om met me te kletsen en kwam er regelmatig even bij zitten. Wederom moest ik uitleggen waarom ik juist hier naartoe op vakantie ga, haha! Even later kwam ze terug, ze had namelijk ontdekt dat er nog een Nederlander in het restaurant is, te leuk! Ik heb even met hem gepraat, hij heet Joris en komt uit Arnhem. Hij is letterlijk boomchirurg, haha (dit snappen alleen Achmeanen, sorry)! Hij is voor de 48e keer in de VS, wow, indrukwekkend, en leert mensen hoe ze bomen moeten verzorgen, met name in grote steden. Nog nooit iemand ontmoet die dat doet, maar wel belangrijk dat iemand het doet. Voor degenen die verder denken, nee, ik heb niet naar zijn emailadres gevraagd, punt.

Ik moet ook maar eens aan de slag met het klaar maken van mijn koffer, want morgen moet ik de auto inleveren. Dat betekent dat alles in mijn 'grote' koffer en handbagagekoffer en kleine rugtas moet. Met al die nieuwe schoenen erbij, gaat dat wel een uitdaging worden. Sommige dingen zijn al die weken niet terug in de koffer geweest, dus leek het ruimer. Zo heb ik sinds ik hier ben alleen maar slippers, sandalen en korte broeken gedragen. Het lange spul en de dichte schoenen bleven in de auto. Aangezien ik vrijdag nog Washington in wil, moet ik mijn handbagagekoffer zo licht mogelijk houden. Maar mijn grote koffer mag weer niet te veel wegen, gelukkig woog ie op de heenweg maar 18 kilo, en dat moet wel minder geworden zijn, hoop ik. Interessant.

Amerikanen zijn knettergek - deel 10
Met name een aantal vrachtwagenchauffeurs zijn volslagen idioten. Stel, je rijdt op een weg waar je 55 mph (89 kmu) mag en je houdt je netjes aan deze snelheid. En opeens komt er zo'n joekel van een vrachtwagen aan en haalt je links in (gelukkig twee banen in dezelfde richting). Even verderop zijn er verkeerslichten, dus je rijdt de vrachtwagen weer voorbij. En ja hoor, die gek komt je even later weer inhalen. Herhaal dit een stuk of vijf keer en je snapt mijn punt. Een hele tijd later deed een andere vrachtwagenchauffeur precies hetzelfde, ik zie het nut er niet in, behalve dat het gewoon echt heel gevaarlijk is. Die reuzen staan niet binnen een seconde stil, dus als er wat gebeurt...
NB In de bergen mogen geen vrachtwagens komen, wat een verademing!!!

Wil je foto's zien, kopieer dan de volgende link in je browser:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152203270868589.1073741847.558143588&type=1&l=58c1c9283a

Vergeet je ook niet aan te melden voor de mailinglijst linksonder!!! Dan krijg je iedere keer als ik een nieuwe blog geplaatst heb, een bericht in je mailbox.