In de voetsporen van Nicholas Sparks

Gister ben ik van de Outer Banks op weg gegaan naar New Bern, een rit van iets meer dan vier uur. Gelukkig was ik zo slim om meteen te gaan tanken, ook al had ik nog een kwart tank vol, want ik kwam vervolgens meer dan een uur geen benzinestation meer tegen. De eerste twee uur reed ik door een natuurgebied met de meest bijzondere, ietwat angstaanjagende, waarschuwingsborden. Zo moet je oppassen voor overstekende beren en wolven. Verder is het verboden om de beren langs de snelweg te voeren, laat ik dat nu echt niet van plan zijn geweest. Toch hadden ze nog een bord moeten plaatsen, die voor overstekende schildpadden. Een exemplaar van zeker 30 tot 40 cm besloot om de highway (55 mph) over te steken. Ik vond het zo ontzettend zielig. Aan de andere kant, hij was al halverwege, dus misschien zou hij de andere helft ook wel overleven. Vandaag vertelde iemand me dat men vaak remt voor schildpadden en ze zelfs aan de kant zet, maar of ze dat doen als je meer dan 80 kmu rijdt, dat vraag ik me af.

De natuur onderweg was echt prachtig, van moerassen tot weilanden tot bossen. Her en der staan huizen, letterlijk in the middle of nowhere. Het ene huis is prachtig, met een veranda, mooie tuinen. Maar er zijn ook de zogenaamde 'trailerparks'. Het zijn woonwagens die op zich niet verkeerd hoeven te zijn, maar 90% van deze woningen zijn slecht onderhouden. Ze lijken uit elkaar te vallen en het lijkt me niet gezond daar te wonen.

De Vlaamse mevrouw van de TomTom was een tijdje behoorlijk van slag. We reden op een weg die ze niet kende, en ja, de weg zag er inderdaad nogal nieuw uit. Dus riep ze steevast dat ik na 80 meter linksaf moest slaan. Volgens mij is dat haar paniekerige manier om te vertellen dat ze geen idee heeft waar we zijn. Gelukkig wezen de borden de richting van New Bern aan en op een gegeven moment, ik hoorde de Vlaamse mevrouw bijna een zucht slaken, bestond de weg weer voor de TomTom.

Vandaag begon met een vervelende ontdekking... Op mijn koelkast liep een echte kakkerlak! Helaas had ik geen glas om er over heen te zetten en bovendien was ie te snel weg. Ik heb m daarna niet meer gezien. Toch maar even gemeld bij de receptie. Ik kreeg gelijk een nieuwe kamer, maar dat had ook te maken met het feit dat ik een rokerskamer had gekregen, waar ik gister wel grondig tegen geprotesteerd had. De geur was niet te erg aanwezig, maar ik ben toch blijer met een niet-rokerskamer. Het zat al helemaal in mijn pyjama. Hopelijk heb ik de kakkerlak niet per ongeluk in mijn koffer naar de nieuwe kamer meegenomen, anders zie ik m morgen weer. Getver. Gelukkig ben ik er niet bang voor, wat ik wel ben voor spinnen, misschien omdat ik er niet bekend mee ben?

Na het ontbijt lukte het Luuk om in het ziekenhuis te Skypen, zodat ik oma kon zien en spreken. Ze was goed te pas en het was fijn om te zien dat ze neefje Sepp op schoot had. Ellen was er ook bij en ook mijn moeder, tof om een deel van de familie zo bij elkaar te zien. Sepp zwaaide heel enthousiast, zo lief! Oma zag er goed uit, al werd ze wel snel moe. Ze stelde wel vragen en was goed helder, daar was ik heel blij mee! Wat ontzettend gaaf is het toch dat de techniek dit mogelijk maakt, en dat ondanks het geregel vanwege het tijdsverschil, haha.

Ik had besloten om naar de kerk te gaan. De keus bestond uit een traditionele baptistenkerk waar ze hymnen zongen en een meer moderne versie. Ik koos voor het laatste, maar had misschien beter anders kunnen kiezen. Deze Temple Baptist Church had namelijk hun Baseball Sunday, waarbij alle kinderen (en dan vooral de honkbalteams van de kerk) in de dienst waren en het eigenlijk meer een kinderdienst was. Het was heel leuk opgezet, met toneelstukjes, dansjes, liedjes en filmpjes. Maar het was dus echt niet voor volwassenen bedoeld. Ik was wel een beetje gechockeerd dat ze gewoon helemaal geen aandacht hadden voor het feit dat het Pinksteren is! Blijkbaar wordt dat hier niet zo gevierd als in Nederland.

Na de kerk heb ik ergens geluncht met Engelse vis en chips, wat echt heel lekker was. Daarna met een river cruise de Neuse en Trent River op. Er waren twee oudere echtparen en ik als gasten aan boord. De kapitein John was een kale vent met tattoos, maar ontzettend aardig, hij vertelde veel over New Bern, omdat hij hier vandaan komt. Hij vroeg wel, toen ik vertelde dat ik uit Nederland kom, 'how on earth did you end up here, did you get lost or something'? Ik moest echt zo hard lachen, te grappig. Ik vertelde hem van Nicholas Sparks, dat ik zijn boeken mooi vind en weet dat hij hier woont. Hij zei dat zijn zoon altijd bij Nicholas' zoon in de klas heeft gezeten en dat hij hem meerdere keren ontmoet heeft. Het schijnt echt een superrijk iemand te zijn (misschien moet ik inderdaad maar boeken gaan schrijven), maar ook erg aardig en hij doet veel voor de gemeenschap. Hij sponsort een school en een atletiekbaan. Een zoon van Nicholas (hij heeft in totaal zes kinderen) is autististisch en daarom heeft hij ook een stichting opgezet. Hij heeft superrijke buren en veel contacten, dus regelmatig zijn er bekende filmsterren enzo in deze buurt te vinden voor een benefiet-iets. Aan het einde van de riviertrip heb ik dan daadwerkelijk Nicholas' huis gezien, wat heel mooi was. Bizar, misschien was hij wel thuis... Ook heb ik het huis gezien waar Nicholas zijn verhaal van The Notebook op gebaseerd heeft, het is niet het huis van de film, maar wel wat Nicholas in zijn hoofd had toen hij het verhaal schreef.

Na de boottrip heb ik even gerelaxt op mijn kamer en daarna weer gegeten in het centrum, bij hetzelfde restaurant. Ik heb iets gekozen van Shrimps & Grits heet, dus iets met garnalen en... geen idee. Het was erg lekker. Ik kom er vast nog wel een keer achter wat ik gegeten heb.

Amerikanen zijn knettergek - deel 5
Ze zijn ook supercreatief, met name op het gebied van kranen. In elke hotel, restaurant of waar ik ook kom, overal werken de kranen ANDERS. Met name douchekranen kun je op verschillende manier ontwerpen, dit keer ben ik degene die er knettergek van wordt! Het duurt altijd een paar minuten voordat ik door heb hoe de kraan aan gaat en hoe je het water op de juiste temperatuur krijgt. Verder zijn de douchekoppen op Amerikaanse hoogte opgehangen, geen Europeaan die hier comfortabel onder past en ik ben toch echt niet zo heel erg lang.

Wil je foto's zien, kopieer dan de volgende link in je browser:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152182297588589.1073741842.558143588&type=1&l=2cb9d7cd3c

Vergeet je ook niet aan te melden voor de mailinglijst linksonder!!! Dan krijg je iedere keer als ik een nieuwe blog geplaatst heb, een bericht in je mailbox.