The Outer Banks

Het zijn rare dagen geweest. Aan de ene kant was ik op een prachtige plek, met zon, zee en strand, aan de andere kant (letterlijk, van de oceaan) gebeuren er minder leuke dingen. Mijn lieve oma Koopmans van bijna 81, die altijd zo kwiek, koppig, grappig en aanwezig is, is opgenomen in het ziekenhuis. Ze was al een paar weken warrig en had rare lichamelijke klachten. Van alles dat we de afgelopen tijd bedacht hadden, hadden we nooit kunnen denken dat ze al zo ziek is, dat de artsen niets meer voor haar kunnen doen. De beruchte ziekte heeft zich door haar hele lichaam verspreid. Hoe lang ze nog heeft, is niet duidelijk. Mijn hoop is dat ze het nog volhoudt tot ik terug ben, maar bovenal dat ze niet te veel zal lijden. Ze leerde ons vroeger een liedje over 'Daarginds ver in de hemel', met de zin 'Als jij er bent voordat ik er kom, zie ik naar mij, want ik kom er ook'. Die belofte is waar, dat geloof ik en ik weet dat ze opa weer zal zien, die binnenkort 15 jaar geleden overleden is, maar voorlopig nog even niet! Maar gelukkig vraagt oma regelmatig naar mij en weet ze nog goed dat ik in Amerika ben.

De afgelopen twee dagen was ik in de Outer Banks, een eilandengroep die in een sliert voor de kust van North Carolina ligt. Commercie en natuur wisselen zich af, want langs de enige weg die er ligt (je kunt dus nooit verkeerd rijden) liggen winkels en nog meer winkels en nog meer winkels. Maar even verderop ligt de hoogste duin van de regio en weer verder een natuurgebied. Ik heb een tocht naar het zuiden gemaakt, naar Cape Hatteras. Dat lijkt goed te doen, maar neemt 2,5 uur heen en weer 2,5 uur terug in beslag, vanaf Kitty Hawk. In de stadjes mag je namelijk maar 25 mph en erbuiten 55 mph, maar dat zijn maar korte stukken. Ik heb bij Rodanthe aan zee mijn boterhammen opgegeten. Verder twee vuurtorens bekeken, met name die van Hatteras is lokaal wereldberoemd. Helemaal aan het eind van mijn tocht, vlak voor de ferry naar Ocracoke, aan de haven mijn eerste hotdog gegeten. Ik heb de ferry niet meer genomen, ook al was die gratis, want dat zou betekenen dat de terugweg nog langer zou duren.

Voor 's avonds had ik het plan om naar een show over The Lost Colony te gaan. Eind 1500 kwam er een groep Engelse naar Roanoke Island om een kolonie te stichten, met mannen en vrouwen. Maar op mysterieuze wijze zijn ze verdwenen, een woord in een boom achterlatend: 'Croatan'. Niemand die ooit ontdekt heeft wat er van hen gekomen is en wat dit woord betekent. Dus een kaartje gekocht en ergens gegeten. Het was een prachtig openluchttheater, met ruimte genoeg, de zaal zat bij lange na niet vol. Maar al halverwege de eerste helft besloot ik niet te blijven, ik heb het uitgehouden tot aan de pauze. Dit had echt niets met de show zelf te maken, de vele acteurs deden het goed, het decor was prachtig, het licht mooi. Maar ik kon echt mijn hoofd er niet bij houden. De liedjes verstond ik voor geen meter en ook met het gesprokene nep-Brits had ik moeite. Ik had een andere show verwacht, maar dit was meer een komische klucht. De Amerikanen vonden het geweldig, ik was er klaar mee. Bovendien was ik al de hele dag op pad, dus was blij dat ik weer op mijn hotelkamer was.

Morgen (zaterdag) ga ik naar New Bern, op zich niet heel bijzonder als stad op zich, maar daar woont Nicholas Sparks, de schrijver van wie ik alle boeken heb (en bijna alles heb gelezen). Bovendien is het te ver om in een keer naar Wilmington te gaan, dus een goede tussenstop.

Amerikanen zijn knettergek - deel 4
Ik begrijp echt niet waarom ze van die ontzettend grote auto's hebben, met name de Dodge 4x4 pick-up is populair. De carrosserie van de auto begint waar mijn dak eindigt. De uitlaat is zo groot als die van een gemiddelde stoomboot en het lawaai staat gelijk aan een groep Harley Davidsons in je rustige woonwijk. Waar hebben ze toch zo'n ding voor nodig? Het is mij een raadsel.

Wil je foto's zien, kopieer dan de volgende link in je browser:

https://www.facebook.com/media/set/?set=a.10152178693118589.1073741841.558143588&type=1&l=ba70015fcf

Vergeet je ook niet aan te melden voor de mailinglijst linksonder!!! Dan krijg je iedere keer als ik een nieuwe blog geplaatst heb, een bericht in je mailbox.